Έτσι άνοιξαν τα Ελληνοαλβανικά σύνορα...

...και άλλαξε ο χάρτης της εγκληματικότητας στη χώρα μας...

Στα τέλη του Οκτώβρη του 1990, έχει ήδη ξεκινήσει η συζήτηση αλλά και οι διμερείς επαφές με την αλβανική κυβέρνηση για το λεγόμενο «άνοιγμα των συνόρων». 

Εκείνη την περίοδο η ελληνική κυβέρνηση εκφράζοντας συμφέροντα Ελλήνων μεγαλοεπιχειρηματιών προωθούσε «δημιουργία υδροηλεκτρικού εργοστασίου από την Ελλάδα στον Αώο ποταμό για κοινή χρήση των δύο χωρών» και «κατασκευή από Έλληνες επιχειρηματίες του δρόμου της Εγνατίας οδού που φτάνει στο Δυρράχιο». 

Ακόμη, «ανακοινώθηκε ότι η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος έστειλε αντιπροσωπείες στα Τίρανα και το Αργυρόκαστρο», επίσης «Από την πλευρά της ελληνικής αντιπροσωπείας ζητήθηκε νομικό πλαίσιο για την εγγύηση των ελληνικών επενδύσεων στην Αλβανία» (ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ 14/01/1991). Υπήρχε δηλαδή ανάγκη για φτηνά εργατικά χέρια.

Ο Αντ. Σαμαράς ως υπουργός τότε Εξωτερικών περιοδεύει στην Αλβανία σε Αργυρόκαστρο και μειονοτικά χωριά. Ήδη, έχει εκφραστεί η επιθυμία των κατοίκων να ανοίξουν τα σύνορα με την Ελλάδα. «...δώστε μας βίζα, ανοίξτε τα σύνορα...» γράφει ο «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ» 27/10/1990.

Λίγους μήνες αργότερα, Γενάρη 1991, ο τότε πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, επικεφαλής πολυμελούς αντιπροσωπείας (ανάμεσά τους Αντ. Σαμαράς και Ντ. Μπακογιάννη) επισκέπτεται τα Τίρανα για συνομιλίες με την αλβανική κυβέρνηση.
Γράφει ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» στις 15/01/1991: «Αυτό που παρουσίασε χθες στη Δερβιτσάνη ο Κ. Μητσοτάκης ως "άνοιγμα των συνόρων" είναι στην πραγματικότητα η δήλωση Σαμαρά το βράδυ της Κυριακής, δηλαδή ότι: "Η ελληνική πρεσβεία στα Τίρανα θα αυξήσει τη ροή των θεωρήσεων (εκδόσεις βίζας) διάρκειας μέχρι ενός έτους για τους Αλβανούς υπηκόους"».
Ο «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ» 14/01/1991 λέει: «Αποφασίστηκε να δίνονται με αυξανόμενο ρυθμό βίζες βορειοηπειρωτών προς την Ελλάδα για εποχιακές δουλειές».
Κάπως έτσι έχει πέσει το σύνθημα για μαζικές εισροές με στόχο βέβαια να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες για φτηνά εργατικά χέρια. Και άσχετα αν όντως το σχέδιο έλεγε για ένα χρόνο παραμονή στην Ελλάδα, η ουσία είναι ότι για τους Αλβανούς υπηκόους, το άκουσμα και μόνο του στοιχείου «αυξανόμενος αριθμός βίζας» έδινε από μόνο του κίνητρο για μετανάστευση.

Προφανώς μπροστά τα αδιέξοδα που δημιουργεί η ίδια η πολιτική τους, αφού πρώτα έστειλαν σήμα «ελάτε», μετά έψαξαν τρόπο να χαλιναγωγήσουν τις μαζικές εισροές λόγω προβλημάτων που δημιουργήθηκαν.

Έτσι, 6 μήνες μετά, Ιούνη 1991 ο τότε ΥΠΕΞ Αντ. Σαμαράς (συναντώντας τον Αλβανό ΥΠΕΞ) δήλωνε: «Οικονομικοί φυγάδες δεν γίνονται πλέον δεκτοί από την Ελλάδα και σήμερα συμφωνήσαμε στην ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων» («ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» 27/06/1991, σελ. 3).'Η στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ» (27/06/1991, σελ. 9): «Επίσης συμφωνήθηκε ο χαρακτηρισμός των προσφύγων ως "οικονομικών" και όχι "πολιτικών", γεγονός που διευκολύνει την ελληνική κυβέρνηση στους χειρισμούς της απέναντί τους σε σχέση με τα προβλήματα, κυρίως, που ορισμένες φορές δημιουργούνται κατά την παραμονή τους στην Ελλάδα».

Η ιστορία όμως έγραψε πως, με το άνοιγμα των συνόρων από την Ελλάδα, η Αλβανία άνοιξε τις πόρτες των φυλακών της και έσπρωξε όλους τους βαριά καταδικασμένους να περάσουν τα νότια σύνορά της, αλλάζοντας για πάντα (;;;) το χάρτη τής εγκληματικότητας στη χώρα μας...

ΕΛΛΑΣ-ΕΛΛΑΣ, Αντώνης Σαμαράς