Η προσπάθεια αναβίωσης του μύθου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως και του πρώην Πρωθυπουργού, Κώστα Καραμανλή – συνεπικουρούμενου από φίλια think tanks, περί δυνατότητας αποφυγής του πρώτου μνημονίου, για τη διάσωση της χώρας από τις καταστροφικές τους επιλογές, έχει ήδη απαντηθεί, έχει καταγραφεί στην ιστορία και θα λάβει εκ νέου την απάντηση που της πρέπει.
Για όσους δεν αρκούν τα στοιχεία των διεθνών και ευρωπαϊκών οργάνων, συμπεριλαμβανομένου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Eurostat, για όποιον δεν είναι αρκετές οι δικαστικές αποφάσεις εναντίον σκευωριών, όπως του Πάνου Καμμένου, ή υπέρ των θυμάτων τους, όπως ο κ. Γεωργίου,
Αλλά και,
Με αφορμή και τη συνέντευξη του Προέδρου του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, όπου ερωτηθείς σε βραδινό δελτίο ειδήσεων, δήλωσε ότι θα μπορούσαμε να αποφύγουμε το πρώτο μνημόνιο αν συνέτρεχαν δυο προϋποθέσεις:
1) Αν δεν είχε κλονιστεί η αξιοπιστία της χώρας από τις συνεχείς αναθεωρήσεις των στοιχείων
2) Αν είχαμε φροντίσει να δανειστούμε έγκαιρα.
Παραθέτουμε τα πραγματικά περιστατικά,
«Γιατί δεν συνεχίστηκε η στατιστική ΑΠΑΤΗ Καραμανλή;»
Η αξιοπιστία της χώρας τραυματίστηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ του Κώστα Καραμανλή, η οποία το 2004 ζήτησε να γίνει απογραφή των στατιστικών στοιχείων, για να αρχίσει αμέσως μετά την αλλοίωση τους και να οδηγήσει τη χώρα στη δημοσιονομική εκτροπή του 2009 και την αύξηση του δημόσιου χρέους από τα 180 δισ. στα 300 δισ. ευρώ.
Για τα πλαστά στατιστικά στοιχεία της περιόδου Καραμανλή μιλάνε τόσο η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όσο και η έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τον ρόλο της Τρόικας, έκθεση την οποία αρνήθηκαν να ψηφίσουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Την αξιοπιστία των στατιστικών στοιχείων αποκατέστησε η χώρα όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου προχώρησε στη δημιουργία της ανεξάρτητης ΕΛΣΤΑΤ.
Έτσι, από το 2010 και μετά όλα τα στοιχεία της χώρας γίνονται αποδεκτά από το αρμόδιο προς επικύρωση όργανο της ΕΕ, τη Eurostat.
Σε ό,τι αφορά την αναθεώρηση των στοιχείων για το έλλειμμα του 2009 οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους.
Η ΤτΕ, αμέσως μετά τις εκλογές, είχε ανακοινώσει πως το έλλειμμα ήταν τουλάχιστον διπλάσιο από αυτό που ισχυριζόταν η προηγούμενη κυβέρνηση.
Επίσης,
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με κείμενό της προς το Εurogroup τον Ιούλιο του 2009, προέβλεπε ότι το έλλειμμα του 2009 θα ξεπερνούσε το 10%.
Το κείμενο αυτό κρατήθηκε κρυφό από την Ελληνική κοινωνία και τη νέα κυβέρνηση – δεν δημοσιοποιήθηκε ποτέ από την κυβέρνηση της ΝΔ. (Δείτε το κείμενο εδώ: SGP Note 2009)
Επιπροσθέτως, στις 14 Ιουλίου 2009 ο Πρόεδρος του Eurogroup, J.C. Juncker, στέλνει προς τον τότε Υπ. Οικονομικών, κ. Παπαθανασίου, επιστολή σχετικά με το έλλειμμα στην οποία επαναλαμβάνει την αμφισβήτηση στη βιωσιμότητα των μέτρων που είχε ανακοινώσει η ελληνική κυβέρνηση. Και αυτή η επιστολή κρατήθηκε κρυφή και δεν δόθηκε ποτέ στη δημοσιότητα ή τη νέα κυβέρνηση.
(Δείτε την επιστολή εδώ: Juncker-Papathanasiou)
Άρα, πέραν της δημόσιας τοποθέτησης της ΤτΕ και η Ευρώπη γνωρίζει ήδη πλέον πως το έλλειμμα είχε ξεφύγει εκτός ελέγχου στην περίοδο της διακυβέρνησης Καραμανλή.
Είναι, επομένως, σαφές, πως η νέα κυβέρνηση δεν μπορούσε να υποβάλει στη Βουλή έναν προϋπολογισμό βασισμένο σε καταφανώς και γνωστό της πάση ψευδή στοιχεία, για να υποχρεωθεί μετά να παραδεχτεί την πραγματικότητα, στερώντας τη χώρα από την αξιοπιστία που μπορούσε να φέρει η απόφαση του Ελληνικού λαού για αλλαγή κυβέρνησης και πολιτικής πρακτικής.
Η συνέχιση μίας πολιτικής εξαπάτησης δεν ήταν ποτέ μία ρεαλιστική επιλογή για την κυβέρνηση.
Και θα ήταν πολύ χειρότερα για τη χώρα αν η νέα κυβέρνηση είχε αποδειχθεί συνεργός σε αυτήν.
Η συζήτηση και μόνον ότι έπρεπε – ή ακόμη ότι μπορούσαμε με κάποιον τρόπο – να κρύψουμε το πρόβλημα του δημοσιονομικού ελλείμματος παραπέμπει στην επιθυμία να συνεχιστεί η λαθροχειρία στα στατιστικά στοιχεία της χώρας.
Αυτή η συζήτηση, που πέτυχε να αποπροσανατολίσει τους πολίτες όλα αυτά τα χρόνια, καλλιεργείται δυστυχώς ακόμα και σήμερα.
Όπως δεν ήταν δυνατόν το τελευταίο τρίμηνο να αλλάξει η δυναμική του δημοσιονομικού ελλείμματος.
Το ταμειακό έλλειμμα μέχρι τον Οκτώβριο, καταγεγραμμένο επισήμως μετεκλογικά από την ΤτΕ, ήταν ήδη 10% του ΑΕΠ. Κάθε μήνα, το έλλειμμα αυξανόταν με ρυθμό άνω της μίας μονάδας του ΑΕΠ. Αυτή ήταν η κληρονομιά της κυβέρνησης Καραμανλή που επιχειρεί ακόμα να αθωωθεί, τρέφοντας τον αντιμνημονιακό μύθο, εις βάρος της χώρας.
Με αυτήν τη δυναμική, ήταν αδύνατο να καταλήξει στο τέλος του έτους σε επίπεδο χαμηλότερο του 13-14% του ΑΕΠ.
Παράλληλα, μισθοί, συντάξεις και δώρο Χριστουγέννων έπρεπε να πληρωθούν στο τελευταίο τρίμηνο· και όσο η ύφεση βάθαινε, τόσο τα έσοδα αδυνάτιζαν.
Συνεπώς, ακόμα και η αρχική εκτίμηση για ετήσιο έλλειμμα στο 12,5% του ΑΕΠ απεδείχθη αισιόδοξη.
Τι έκανε η κυβέρνηση Παπανδρέου πριν το πρώτο μνημόνιο
Η κυβέρνηση έθεσε ως στόχο να περιορίσει τη ζημιά και κατέβαλε κάθε προσπάθεια στο διάστημα που είχε έως το τέλος του έτους.
Συγκρατήθηκαν οι λειτουργικές δαπάνες του Δημοσίου, αυξήθηκαν τα τέλη κυκλοφορίας, ακυρώθηκαν δαπανηρά προγράμματα, όπως αυτό της επιδότησης για απόσυρση παλαιών αυτοκινήτων.
Με συντριπτικά το μεγαλύτερο μέρος των δαπανών, όμως, να αποτελείται από μισθούς, συντάξεις και άλλες κοινωνικές δαπάνες, τα περιθώρια παρέμβασης ήταν ελάχιστα.
Για να μειωθεί το έλλειμμα κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες την περίοδο Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου, θα έπρεπε από την πρώτη ημέρα μετά τις εκλογές να γίνουν περικοπές περίπου 7 δισ. ευρώ.
Με τη συνολική μισθοδοσία και τις συντάξεις του δημόσιου τομέα στα 30 δισ. ευρώ, αυτό θα σήμαινε να μην πληρωθούν καθόλου μισθοί και συντάξεις το τελευταίο τρίμηνο. Όχι να αναβληθούν οι πληρωμές – να μη γίνουν καθόλου.
Εάν κάποιος θέλει να μειώσει το έλλειμμα, λαμβάνει μέτρα στην αρχή του έτους. ∆εν περιμένει τον Οκτώβριο. Το τελευταίο τρίμηνο, οπότε και ανέλαβε η κυβέρνηση Παπανδρέου, η συνολική δημοσιονομική εικόνα του έτους έχει ήδη διαμορφωθεί στο μεγαλύτερο μέρος της.
Μύθος: «Η κυβέρνηση δεν αντέδρασε έγκαιρα» – ο πρώτος προϋπολογισμός
Στον προϋπολογισμό που κατατέθηκε μερικές μόλις εβδομάδες μετά τις εκλογές, η νέα κυβέρνηση δεσμεύτηκε για τη μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή που είχε ποτέ ανακοινωθεί, ύψους 3,3% του ΑΕΠ στο προσχέδιο και 3,6% στο τελικό σχέδιο.
Σε αντίθεση με το παρελθόν, ο στόχος υποστηριζόταν από συγκεκριμένα μέτρα.
Μύθος: «Η κυβέρνηση δεν δανείστηκε όταν μπορούσε»
Όσο για το θέμα έγκαιρου δανεισμού όσο ήταν ακόμη ανοικτές οι αγορές, αυτός δεν ήταν πλέον εφικτός και δεν θα έκανε καμία απολύτως διαφορά στο τελικό αποτέλεσμα της προσφυγής της χώρας στη βοήθεια των Ευρωπαίων εταίρων και, κατόπιν Γερμανικής απαίτησης, του ∆ΝΤ. Ήταν ήδη αργά για τη χώρα. Όπως και για τις άλλες χώρες που μπήκαν στα μνημόνια.
Η πραγματικότητα
Τον Οκτώβριο του 2009 η κυβέρνηση της ΝΔ είχε ήδη δανειστεί 66 δισ. όταν ο ετήσιος στόχος δανεισμού για το 2009 ήταν 44 δισ. Η χώρα είχε δηλαδή υπερβεί τον ετήσιο στόχο κατά 50%.
Ποσά επιπλέον να δανειζόταν η χώρα χωρίς να προκαλέσει εκείνη πανικό για τις πραγματικές δανειακές ανάγκες και την πραγματική της δημοσιονομική θέση; Αν δανειζόταν άλλα 30 δισ., το μήνυμα που θα έστελνε θα ήταν ότι η χώρα έχει πολύ μεγαλύτερα προβλήματα, ακόμα και από αυτά που αναγνώρισε, σε μία άσκηση ανάκτησης της απαραίτητης και μέχρι τότε χαμένης αξιοπιστίας, με τον προϋπολογισμό που κατέθεσε.
Η χώρα είχε φτάσει στο σημείο που, οι αγορές δεν αναζητούσαν πλέον μία πιο πειστική στρατηγική δημοσιονομικής προσαρμογής· γνώριζαν πως κάθε στρατηγική θα χρειαζόταν χρόνο για να αποδώσει, γιατί η υλοποίησή της θα ενείχε σημαντικούς οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς κινδύνους.
«Το μνημόνιο δεν ήταν μονόδρομος»
Αυτό που ζητούσαν όλο και πιο επιτακτικά οι αγορές, ήταν μια εγγύηση ότι εάν τα πράγματα έφταναν στα άκρα, η Ευρωζώνη δεν θα επέτρεπε την πτώχευση ενός κράτους-μέλους.
Αυτού του είδους η δέσμευση δεν υπήρχε, μία δέσμευση που ήρθε με μεγάλη καθυστέρηση, το [ημερομηνία] μετά την αλλαγή του Προέδρου της ΕΚΤ, με αποτέλεσμα η χώρα να χάσει την πρόσβαση στις αγορές και να υποχρεωθεί σε αναγκαστικό δανεισμό.
Αν κάτι δεν ήταν – και δεν είναι μονόδρομος, είναι η παραμονή της χώρας μέχρι σήμερα, σε καθεστώς μνημονίων.
Γιατί;
Γιατί αυτό ήταν το αποτέλεσμα της άρνησης των πολιτικών δυνάμεων για συνεννόηση και συναίνεση. Ήταν αποτέλεσμα όσων αρνήθηκαν και αρνούνται να βάλουν το Εθνικό συμφέρον πάνω από το μικροκομματικό και προσωπικό όφελος. Ήταν αποτέλεσμα των σεναρίων συνωμοσίας που εξυφάνθηκαν για να απαλειφθούν ευθύνες. Ήταν αποτέλεσμα των δυνάμεων που ακόμα και σήμερα αντιπαλεύονται τις αναγκαίες αλλαγές στη χώρα, αλλά οδύρονται κροκοδείλια για τους νέους που φεύγουν.
Η παραμονή της χώρας σε μνημόνιο μέχρι σήμερα, κατέστη μονόδρομος από τη στάση της αντιπολίτευσης, για να γίνουν Πρωθυπουργοί οι Αντώνης Σαμαράς και Αλέξης Τσίπρας.
Είναι και αυτό που με τους μύθους θέλουν να αποκρύψουν.
Γιατί θα αποκαλυφθεί ότι, εκτός από την εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή που μας οδήγησε ένα βήμα πριν από μια εθνική καταστροφή, οι Έλληνες συνεχίζουν να πληρώνουν πολύ ακριβά ένα αχρείαστο κόστος εκατοντάδων δισ. ευρώ, για δύο πρωθυπουργίες και κάποιες άλλες πολιτικές καριέρες που οικοδομήθηκαν πάνω στο ψεύδος και τις πολιτικές απάτες.
Κάποιοι, νομίζουν ότι η Ελλάδα μπορεί να ζει με τα ψέμματα. Κοροϊδεύουν πρώτα απ’ όλους τον Ελληνικό λαό.
Εμείς γνωρίζουμε ότι, μια ισχυρή Ελλάδα χτίζεται πάνω σε αλήθειες.
#ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών #Γραφείο Τύπου
ΚΑΝΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ στο DISQUS, ΤΣΑΜΠΑ ΕΙΝΑΙ!: