H αλήθεια για το swap της Goldman Sachs

17/04/2011 | 

Ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κώστας Σημίτης, σε συνέντευξή του που δημοσιεύθηκε στο Βήμα της Κυριακής,  δήλωσε μεταξύ άλλων :

«Η Ελλάδα έγινε μέλος της ΟΝΕ το καλοκαίρι του 2000. Η απόφαση πάρθηκε σύμφωνα με τις συνθήκες με βάση τα οικονομικά στοιχεία των ετών 1998 και 1999. Το 2001 η Ελλάδα ήταν λοιπόν ήδη μέλος της ΟΝΕ. Για ποιον λόγο η ελληνική κυβέρνηση να κάνει το 2001 μια συμφωνία με την Goldman Sachs ώστε να επιτύχει την ένταξή της στην ΟΝΕ όταν ήταν ήδη από το 2000 μέλος της ΟΝΕ;».

Και,

«Την περίοδο μετά την ένταξη στο ευρώ η αξία του γεν άρχισε να αυξάνεται ραγδαία έναντι του ευρώ. Η ανατίμησή του σήμαινε αύξηση του χρέους μας. Η Ελλάδα θα έπρεπε να πληρώσει πολύ περισσότερα ευρώ για να εξοφλήσει το χρέος της σε γεν. Αποφασίστηκε λοιπόν από την αρμόδια κρατική υπηρεσία, τον Οργανισμό Διαχείρισης του Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ), το 2001, να μετατραπεί το χρέος από γεν σε ευρώ μέσω του swap. Αλλωστε όλες οι χώρες του ευρώ επιδίωκαν τα χρέη τους να είναι σε ευρώ. Η Goldman Sachs ανέλαβε να πληρώσει το μελλοντικό χρέος σε γεν και η Ελλάδα να πληρώσει στην τράπεζα το ποσό αυτό σε ευρώ, σε ισοτιμία που καθορίστηκε την ημέρα της συμφωνίας. Ο κίνδυνος της ανατίμησης του γεν μεταφέρθηκε έτσι στην τράπεζα. Ταυτόχρονα συμφωνήθηκε η αποπληρωμή του νέου χρέους σε ευρώ από το 2014 ως το 2019, δηλαδή σε μακρύτερο χρονικό διάστημα από εκείνο που ίσχυε για το παλαιότερο χρέος σε γεν. Αυτό βοήθησε την εξυπηρέτηση του χρέους».

(σημ. Οι ετήσιες δόσεις αυτού του swap προς την Goldman Sachs είχαν οριστεί στα 360 εκατ. ευρώ, συν τον πληθωρισμό)

Βέβαιον είναι ότι ο κ.Σημίτης έχει δίκιο, διότι, η συναλλαγή με την Goldman Sachs έγινε το 2001, όταν είχε πια «κλειδώσει» η συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρώ. Άρα, το swap του 2001 δεν «έβαλε την Ελλάδα από το παράθυρο» στην ευρωζώνη, αφού είχε ήδη εγκριθεί η συμμετοχή της χώρας.

Έχει δίκιο επίσης όταν επιμένει ότι η συναλλαγή δεν ήταν τόσο μεγάλης εμβέλειας. Τα παλαιά δάνεια σε γεν που μετατράπηκαν σε δάνεια σε ευρώ, με μία ευνοϊκή για την Ελλάδα ισοτιμία, άφησαν ένα λογιστικό «κέρδος» που δεν ξεπερνούσε το 2% του ΑΕΠ. Άρα, δεν πρόκειται για κάποια συμφωνία-μαμούθ, που άλλαξε πλήρως την εικόνα του δημοσίου χρέους.

Και φυσικά έχει δίκιο όταν υποστηρίζει ότι ήταν μία συναλλαγή που επιτρεπόταν τότε από τους κανόνες της Eurostat, όπως και όταν λέει ότι αντίστοιχες συναλλαγές είχαν γίνει και από άλλες χώρες της Ευρώπης (η Ιταλία είχε πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτά τα «κόλπα» - νά'ναι καλά η JP Morgan) και ήταν συνηθισμένες εκείνη την εποχή.

Άλλωστε, ο Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Όλι Ρεν, είχε δηλώσει πως τα swaps δεν είναι πάντα παράνομα, εφόσον είναι συμβατά με τα επιτόκια της αγοράς.

Αυτά όσον αφορά τον κ. Σημίτη. Και τώρα αρχίζει πανηγύρι. Βαστάτε Τούρκοι τα άλογα....

Μετά το σκάνδαλο και τη χρεοκοπία της εταιρίας Enron στις ΗΠΑ, η αμερικανική κυβέρνηση άρχισε ελέγχους στις αμερικανικές Τράπεζες για λογιστικά μαγειρέματα σαν αυτά που είχε χρησιμοποιήσει στο παρελθόν αυτή η εταιρία. Φοβούμενη η Goldman Sachs, θέλησε να ξεφορτωθεί το ελληνικό swap και ζήτησε το 2005 από την ελληνική κυβέρνηση να το πάρει πίσω. Ο υπουργός οικονομικών τότε της Ν.Δ., Γ. Αλογοσκούφης, έβαλε την Εθνική Τράπεζα να το αγοράσει στην πολύ μεγαλύτερη τιμή των 5,5 δισ. ευρώ. H ΝΔ υποστήριξε πως το έκανε αυτό για να επιμηκύνει το χρόνο αποπληρωμής του μέχρι το 2039, μειώνοντας την ετήσια δόση του στα 320 εκατ. ευρώ.

Στο τέλος του 2008, με την βοήθεια της Goldman και πάλι, το swap μετατράπηκε σε ένα νέο δομημένο προϊόν, για να μην χρειασθεί να γίνει μία μεγάλη πληρωμή εκ μέρους του Δημοσίου σε μία κρίσιμη χρονική στιγμή. Αυτή ήταν μία σημαντική «απόκρυψη» που έγινε τότε από την ελληνική κυβέρνηση, σε μία εποχή που ήδη είχε ξεσπάσει η διεθνής κρίση και η αγορά παρακολουθούσε όλο και προσεκτικότερα τις ελληνικές «αλχημείες».

Όχι μόνον αυτό, αλλά στις αρχές του 2009 το νέο δομημένο προϊόν τοποθετήθηκε ως κάλυμμα δανεισμού στην Τράπεζα της Ελλάδος από την ελληνική τράπεζα που το είχε στο χαρτοφυλάκιό της, για να πάρει μερικά δισεκατομμύρια ευρώ ρευστότητας με τα οποία στήριξε τα ομόλογα και απέτρεψε την άνοδο των spread. Αργότερα, η ΕΚΤ έψαξε προσεκτικότερα το θέμα, βρήκε ότι το δομημένο αυτό προϊόν καταχρηστικά χρησιμοποιήθηκε σαν κάλυμμα δανεισμού, ζήτησε πίσω τα χρήματά της από την ελληνική τράπεζα και αυτή η υπόθεση έγινε ένας από τους λόγους που οδήγησαν στις τεράστιες πιέσεις στα ελληνικά ομόλογα.

Επιπλέον, ένας από τους όρους του δομημένου προϊόντος της Goldman όριζε ότι θα έπρεπε το Δημόσιο να εξοφλήσει το σύνολο της οφειλής (πάνω από 5 δισ. ευρώ) αν η αξιολόγηση της Ελλάδας από την Moody’s υποχωρούσε κάτω από το «Α», κάτι που έγινε μερικούς μήνες αργότερα. Άρα, η Goldman γνώριζε πολύ καλά ότι κάποια στιγμή η «βόμβα» του swap/δομημένου προϊόντος θα έσκαγε, γι αυτό και ενορχήστρωσε εκ του ασφαλούς το μεγάλο κερδοσκοπικό παιχνίδι κατά των ομολόγων.

Αυτό το swap του 2001, λοιπόν, όταν συνάφθηκε η συμφωνία με την Goldman, ήταν πράγματι μία «αλχημεία» ρουτίνας. Όμως, όπως εξελίχθηκε αργότερα η υπόθεση, από αλλεπάλληλα εσφαλμένους (αν όχι εγκληματικά ανόητους) χειρισμούς ενός υπουργού Οικονομικών  και ενός Έλληνα τραπεζίτη, μετατράπηκε πράγματι στην «πέτρα του σκανδάλου» της ελληνικής κρίσης.

Το χρέος συνέχισε έτσι να είναι κρυφό, αλλά τώρα προς την Εθνική Τράπεζα. Αποκαλύφτηκε ωστόσο το 2010 από την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου και συνέβαλε στην αύξηση του δημόσιου χρέους της χώρας με τις γνωστές σε όλους συνέπειες.

Και το κερασάκι : Η έκθεση της Eurostat τον Νοέμβριο του 2009 αποκάλυψε, πως ένα ακόμα λογιστικό κόλπο που έκανε η Goldman Sachs επί κυβέρνησης ΝΔ ήταν να μειώσει λογιστικά το δημόσιο χρέος κατά 0,5% του ΑΕΠ, προεξοφλώντας μελλοντικά έσοδα των αεροδρομίων της χώρας! Μπόρεσε έτσι να «αμειφθεί» για τις υπηρεσίες της, 300 εκατ. ευρώ.

υγ1 : Ο Σπύρος Αλογοσκούφης, γιος του πρώην υπουργού Οικονομικών, εδώ και πολύ καιρό είναι υπάλληλος της Goldman Sachs... Εκεί τον βρήκε ο φίλος του πατέρα του, ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο....

υγ2 : Αφιερωμένο ειδικά στον κ Νικήτα Κακλαμάνη


#Σημίτης Κώστας #Αλογοσκούφης Γιώργος #Goldman Sachs #Swap #tovima.gr