Παπανδρέου Ανδρέας : Η "Εθνική Διαθήκη" για τη Μακεδονία μας

«Το Όνομά μας είναι η ψυχή μας» |

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, έφυγε στις 23 Ιουνίου του 1996… Όμως η Εθνική Διαθήκη του για τη Μακεδονία μας, θα μένει ανεξίτηλη στην Ιστορία και τη μνήμη όλων των Μακεδόνων…

Χρέος μας είναι, αυτή τη Διαθήκη, να την τιμήσουμε και να την τηρήσουμε! Αρνούμενοι με κάθε τρόπο, να δώσουμε το ιερό και ένδοξο ελληνικό όνομα «Μακεδονία» στους «βαρβάρους»! Στους σφετεριστές της Ελλάδας! Σε εκείνους που κάτω από το όνομα «Μακεδονία» κρύβουν τους χάρτες της αρπαγής του εδάφους μας!

Η Εθνική Διαθήκη του Ανδρέα Παπανδρέου, ας γίνει οδηγός αξιοπρέπειας, διπλωματίας και πατριωτισμού στους πολιτικούς μας, όσο έχουν την εξουσία στα χέρια τους. Επειδή αυτή κρατά πάντα τόσο λίγο, όσο να ζυγιστεί κανείς από τους Έλληνες…

Και αυτό το ζύγι και δεν λαθεύει και δεν ξεχνάει… Και πότε πότε, θεριεύει και ξεσπάει…

Ο Ανδρέας, είχε παραδώσει μαθήματα Εθνικής Αξιοπρέπειας, παίρνοντας υπό την Προστασία του τη Μακεδονία μας, από νωρίς, όταν αρχικά, το 1988, μετονόμασε το Υπουργείο «Βορείου Ελλάδος», σε Υπουργείο «Μακεδονίας-Θράκης»! Ίσως γι΄ αυτό κάποιοι επίδοξοι διάδοχοι, άρχισαν την κατεδάφιση του έργου του Ανδρέα πρώτα από εδώ! Από την κατάργηση του Υπουργείου Μακεδονίας – Θράκης…

Στα Συμβούλια των Πολιτικών Αρχηγών στις 18/02/1992 και 13/04/1992, ως Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, υποστηρίζει σταθερά, την θέση περί μη αναγνώρισης των Σκοπίων, όσο χρησιμοποιούν τον ελληνικό όρο «Μακεδονία»!

Στις 23/04/1992, σε επιστολή του προς τον τότε Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ιάκωβο, ο Ανδρέας Παπανδρέου γράφει με το ίδιο του το χέρι την «Εθνική Διαθήκη» του, για τις διεκδικήσεις των πλαστογράφων πάνω στο Όνομα, την Ιστορία, τον Πολιτισμό και το Έδαφος της Μακεδονίας μας:

«Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι είμαι ανυποχώρητος σε ότι αφορά την πρόκληση των Σκοπίων. Δεν πρόκειται να συναινέσω σε αναγνώριση (de jure και  de facto) εφ΄ όσον το όνομα «Μακεδονία» χρησιμοποιηθεί με επιθετικό ή όχι στην ονομασία του κρατιδίου των Σκοπίων»!

Στις 18/09/1993, στην πρωτόγνωρη σε όγκο και παλμό προεκλογική συγκέντρωση στην Παραλία Θεσσαλονίκης, διαβεβαιώνει εκατομμύρια Μακεδόνες για τον ανυποχώρητο εθνικό αγώνα και την υπεράσπιση του Ονόματος, λέγοντας μια φράση που θα περάσει τότε στην Ιστορία:

«Το Όνομά μας είναι η ψυχή μας»!

Και επειδή ακριβώς ήταν και είναι η ψυχή μας, όπως το βροντοφώναξε ο Ανδρέας, «δεν το δίναμε και δεν το δίνουμε», καθώς κάνουν τα τελευταία χρόνια κάποιοι …άψυχοι, που δεν έχουν ούτε παρωνυχίδα συναίσθησης της ολόχρυσης κληρονομιάς, αλλά και της επικινδυνότητας της παραχώρησης του ελληνικού ονόματος «Μακεδονία», το οποίο γυρνούν, συνομιλούν και παζαρεύουν, ευτελίζοντας τα ιερά και τα όσια τους Γένους, πραματευτάδες, που δεν ένιωσαν ποτέ δικό τους το μεγαλείο να είσαι Έλληνας, να είσαι παιδί του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μαθητής του Αριστοτέλη, Μακεδόνας, πέτρα και κλαδί ιστορικών χωμάτων, γεμάτων θαυμαστούς Τάφους χρυσοφόρων πολεμιστών, ηρώων και βασιλέων, συγκλονιστικών Ανακτόρων, τειχών και αρχοντικών, που στέγασαν όλη την ποίηση, όλη την τέχνη, όλο τον πολιτισμό, μα και όλο τον ηρωισμό της Ελλάδος!

Στις 07/10/1993, στην τελευταία μεγάλη συγκέντρωση εκείνης της προεκλογικής περιόδου, στην Αθήνα αυτή τη φορά, ο Ανδρέας Παπανδρέου καθορίζει δημόσια την πραγματική εθνική κόκκινη γραμμή, φωνάζοντας με όλη τη δύναμή του:

«Δεν αναγνωρίζουμε κανένα κράτος με το όνομα «Μακεδονία» ή παράγωγά του, στα βόρεια σύνορά μας»!

Μετά από λίγες ημέρες, στις Εκλογές της 10ης Οκτωβρίου 1993, εκλέγεται πανηγυρικά Πρωθυπουργός, με κύριο λαϊκό αίτημα την επίδειξη εθνικής αξιοπρέπειας στο θέμα των Σκοπίων.

Ο Ανδρέας, πράγματι βάζει αμέσως σε εφαρμογή τις υποσχέσεις του, που πήγαζαν από μια βαθιά συναίσθηση του προβλήματος και της ιστορίας της περιοχής, μήλο της Έριδος των εκάστοτε Μεγάλων Δυνάμεων, γνωστής και ως «πυριτιδαποθήκης της Ευρώπης»…

Ύστερα από τρία χρόνια μεγάλης διπλωματικής έντασης, και αφού Ελλάδα και Σκόπια έχουν απορρίψει τις προτάσεις συναίνεσης, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου κυρήσσει μονομερές εμπάργκο στην ΠΓΔΜ στις 16 Φεβρουαρίου του 1994, εξαιτίας του προβλήματος του ονόματος της γειτονικής χώρας. Χώρες όπως η Κίνα, η Ρωσία και η Ιαπωνία έχουν ήδη αναγνωρίσει τα Σκόπια με το συνταγματικό τους όνομα («Δημοκρατία της Μακεδονίας»), ενώ μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν αναγνωρίσει διπλωματικά τη χώρα με το όνομα ΠΓΔΜ (Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας).

Η Ελλάδα, αλλά και τα Σκόπια, έχουν απορρίψει το συμβιβαστικό όνομα «Νέα Μακεδονία», με τη γειτονική χώρα να έχει απορρίψει επίσης και το όνομα «Σλαβομακεδονία». Έναν μόλις μήνα πριν το εμπάργκο, ο τότε αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Θεόδωρος Πάγκαλος, θέτει τρεις όρους στην ΠΓΔΜ, με σκοπό τη βελτίωση των διμερών σχέσεων:

• Να αλλάξει σημαία
• Να αλλάξει Σύνταγμα
• Να διακηρύξει πως τα σύνορα είναι οριστικά.

Η απάντηση των Σκοπίων διά στόματος του προέδρου Κίρο Γκλιγκόροφ ήταν: «Δεν θα αλλάξουμε το όνομα μόνο και μόνο επειδή μας το ζητάει η Ελλάδα».

Μια εβδομάδα μετά από την αναγνώριση του ονόματος ΠΓΔΜ από τις ΗΠΑ, η Ελλάδα αποφασίζει να κηρύξει εμπάργκο. Το εμπάργκο περιελάμβανε την παύση της λειτουργίας του ελληνικού προξενείου στα Σκόπια και τη διακοπή διακίνησης εμπορευμάτων από και προς τη γειτονική χώρα μέσω του λιμανιού της Θεσσαλονίκης. Η ΝΔ και η ΠΟΛΑΝ συμφωνούν με αυτό το μέτρο, ενώ αντίθετοι είναι ΚΚΕ και Συνασπισμός.

Πολλές ήταν οι χώρες που εξέφρασαν την ανησυχία τους γι' αυτήν την κίνηση. Ανάμεσά τους οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Δανία, το Βέλγιο, η Τουρκία και η Βουλγαρία. Η Τουρκία μάλιστα (μαζί της και η Αλβανία) προσέφερε τα λιμάνια της για τη διακίνηση των προιόντων της ΠΓΔΜ.

Οι 19 μήνες του εμπάργκο κόστισαν στην ΠΓΔΜ περίπου 1,5 δισ. δολάρια, με πολλά εργοστάσια να κλείνουν λόγω των προβλημάτων ανεφοδιασμού από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Ακόμα και οι κάτοικοι της ΠΓΔΜ συνεχίζουν να παραδέχονται πως η χώρα δεν μπορεί να αναπνεύσει οικονομικά χωρίς την Ελλάδα.

Το Εμπάργκο του Ανδρέα Παπανδρέου (αν και έσπευσαν πολλοί επιτήδειοι να το σπάσουν μέσω Αλβανίας και  Βουλγαρίας αποκομίζοντας μεγάλα προσωπικά οικονομικά οφέλη) έφερε γρήγορα τα θαυμαστά αποτελέσματά του, αφού ανάγκασε τους Σκοπιανούς να αλλάξουν Σημαία και να εγκαταλείψουν τον Ήλιο της Μακεδονίας μας, να διευκρινίσουν - αποκηρύξουν αλυτρωτικά άρθρα του Συντάγματός τους, να αναγνωρίσουν την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδος και να υποχρεωθούν σε διαπραγματεύσεις υπό τη μεσολάβηση του ΟΗΕ, προκειμένου να αλλάξουν το απαράδεκτο για την Ελλάδα Όνομα («Μακεδονία»)!

Υπό αυτό το πνεύμα υπογράφηκε στις 13/09/1995 η λεγόμενη «Ενδιάμεση Συμφωνία», μέχρι να επέλθει η «Τελική» με τη νέα ονομασία των Σκοπίων, που θα έπρεπε, βάση όχι μόνο των Ελληνικών Αντιρρήσεων, αλλά και της Ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής της Λισσαβόνας (26/06/1992), να μην περιέχει τον όρο «Μακεδονία»…

Ο Ανδρέας τότε υπέγραψε τη Συμφωνία από πλεονεκτική θέση, χρησιμοποιώντας τη σαν το αμόνι, πάνω στο οποίο με το σφυρί της αποφασιστικότητας και της ανυποχωρητικότητάς του, θα τσάκιζε τον ψευτο «Μακεδονισμό» των Σκοπίων…

Δυστυχώς όμως, ο Ανδρέας Παπανδρέου έφυγε γρήγορα και αυτό το πνεύμα της Ενδιάμεσης Συμφωνίας εγκαταλείφθηκε, με αποτέλεσμα η «Συμφωνία» όχι μόνο ετεροβαρής να γίνει, αλλά και επαχθής, καθώς χάρη στην ανικανότητα και την αδιαφορία των επομένων Κυβερνήσεων, αποτέλεσε το άλλοθι των Σκοπίων, που τη χρησιμοποίησαν για να κερδίσουν κοντά 120 διμερείς αναγνωρίσεις με το όνομα «Μακεδονία»!

Οι μετέπειτα Ελληνικές Κυβερνήσεις έδωσαν κατ΄ουσίαν πολύτιμο χρόνο στους Σκοπιανούς, ενώ γνώριζαν πως βάση της Συμφωνίας, η χώρα μας - σαν πράξη καλής θέλησης, στην επίδειξη της αντίστοιχης, καλής υποτίθεται θέλησης των Σκοπίων, για διαπραγμάτευση/αλλαγή του ονόματος «Μακεδονία» – είχε δεσμευθεί (άρθρο 11) να μην εμποδίσει την είσοδο των Σκοπίων σε Διεθνείς Οργανισμούς υπό την προσωρινή ονομασία "FYROM"…

Η Συμφωνία αυτή, που είχε ισχύ μόλις επτά ετών, δεν καταγγέλθηκε ποτέ από την Αθήνα, μόλο που πέρασαν όχι επτά, αλλά δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια και ενώ οι Σκοπιανοί την έχουν καταπατήσει κυριολεκτικά, με σωρεία προκλητικών, προπαγανδιστικών και αλυτρωτικών ενεργειών και κυρίως με την συνεχιζόμενη προκλητική χρήση του Ονόματος «Μακεδονία», το οποίο βάση της Συμφωνίας είναι το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης, δηλαδή της αλλαγής!

Επομένως, πρακτικά και ουσιαστικά, η Ελλάδα δεν δεσμεύεται πλέον από το άρθρο 11 και συνολικά την «Ενδιάμεση Συμφωνία» και οφείλει να προστατεύσει τα συμφέροντά της, καταγγέλλοντας για εκ προθέσεως και κατ΄ εξακολούθηση παραβίασή της τα Σκόπια, βάζοντας καθαρό και αμάχητο ΒΕΤΟ για είσοδο των πλαστογράφων σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ!

Σημειώνεται πως ούτε οι ΗΠΑ σεβάστηκαν τη Συμφωνία και παραβίασαν το πνεύμα της και την «ουδετερότητα» τους, με την προκλητική αναγνώριση των Σκοπίων από το Μπους, σαν «Δημοκρατία της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ», στις 04/11/2004»!

#Παπανδρέου Ανδρέας #ΠΑΣΟΚ #noiazomai.net (βίντεο και στοιχεία)