Πολυτεχνείο : Η επικίνδυνη αποστολή τών γιατρών

24/11/2008 | 

Με κίνδυνο της ζωής τους οι γιατροί του Ρυθμιστικού Κέντρου Αθηνών μπήκαν το βράδυ της 16ης Νοεμβρίου στο Πολυτεχνείο για να περιθάλψουν τους φοιτητές. Επικεφαλής των γιατρών ο κ. Νίκος Σγούρας (δεξιά). Λίγες ώρες αργότερα οι γιατροί του νοσοκομείου, με επικεφαλής τον γιατρό κ. Κώστα Χαρώνη (αριστερά) θα χειρουργούν συνεχώς επί τρεις ημέρες...

Για τρίτη ημέρα οι φοιτητές, εκατοντάδες νέοι και εργαζόμενοι παραμένουν κλεισμένοι στο Πολυτεχνείο. Ο κλοιός των χουντικών δυνάμεων καταστολής σφίγγει συνεχώς, ενώ ο ραδιοφωνικός σταθμός του Πολυτεχνείου, παρά τις παρεμβολές που δέχεται από την ΚΥΠ, συνεχίζει να καλεί τους Αθηναίους να βγουν στους δρόμους.

Οι διαρκείς επιθέσεις της αστυνομίας με δακρυγόνα έχουν μετατρέψει την περιοχή σε θάλαμο αερίων· η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική. Όσο περνάει η ώρα στο Πολυτεχνείο συγκεντρώνονται ολοένα και περισσότερες αστυνομικές δυνάμεις, μαζί με άνδρες της Ασφάλειας και της ΕΣΑ οι οποίοι επιδίδονται σε ξυλοδαρμούς και συλλήψεις πολιτών που κυκλοφορούν στους γύρω δρόμους. Μέσα στο Πολυτεχνείο πράκτορες και συνεργάτες της ΚΥΠ, που παρουσιάζονται ως εργάτες ή φοιτητές, προσπαθούν να δημιουργήσουν σύγχυση.

Την ίδια ώρα στο κέντρο της Αθήνας αρχίζουν να γίνονται ιδιαίτερα αισθητές οι λαϊκές κινητοποιήσεις και οι εκδηλώσεις συμπαράστασης προς τους εξεγερμένους φοιτητές. Στις 6 το απόγευμα ξεκινάει από την Πατησίων η πρώτη μεγάλη πορεία προς το Σύνταγμα. Στην αρχή της Σταδίου οι διαδηλωτές δέχονται τη βίαιη επιδρομή της αστυνομίας, η οποία εξαπολύει πρωτοφανές ανθρωποκυνηγητό. Τα σποραδικά πυρά που ακούγονται στην περιοχή της Ομόνοιας πολύ γρήγορα πυκνώνουν και μεταφέρονται στην περιοχή του Πολυτεχνείου. Οπως και οι πρώτοι τραυματίες. Ελεύθεροι σκοπευτές έχουν λάβει θέσεις στις ταράτσες και στα μπαλκόνια των γύρω πολυκατοικιών που έχουν θέα στον χώρο του Πολυτεχνείου. Κάποιοι «ζεσταίνονται» και ρίχνουν τις πρώτες βολές. Όλα δείχνουν ότι η αιματηρή επέμβαση είναι θέμα λίγων ωρών.

Στις 7.30 το απόγευμα ο υφυπουργός Υγείας της κυβέρνησης Μαρκεζίνη και διαπρεπής γιατρός Αναστάσιος Σαμαράς ευαισθητοποιείται από τις επίμονες εκκλήσεις των φοιτητών για επείγουσα αποστολή ιατροφαρμακευτικού υλικού. Επικοινωνεί με τον πρόεδρο του Ρυθμιστικού Κέντρου Αθηνών Νίκο Πανδή και του ζητεί να σπεύσουν στο Πολυτεχνείο γιατροί με όλα τα απαραίτητα εφόδια. Ο Νίκος Πανδής τον ενημερώνει ότι λόγω της ώρας και της μόνιμης εφημερίας του νοσοκομείου ο αριθμός των γιατρών δεν επαρκεί. «Να ειδοποιηθούν οι γιατροί στα σπίτια τους να παρουσιαστούν στο νοσοκομείο» απαντά ο υφυπουργός. Λίγο αργότερα με ραδιοφωνικό μήνυμα της διοίκησης του νοσοκομείου ζητείται να επιστρέψει επειγόντως στις θέσεις του το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.

Από τους πρώτους που φθάνουν στο νοσοκομείο είναι ο διευθυντής της Κλινικής Πλαστικής Χειρουργικής κ. Νίκος Σγούρας. Μία ώρα μετά, στις 9.30 το βράδυ της 16ης Νοεμβρίου, ο κ. Σγούρας θα περάσει πρώτος την πύλη του Πολυτεχνείου, επικεφαλής της ιατρικής ομάδας, η οποία γίνεται δεκτή με ανακούφιση από τους ανυπεράσπιστους φοιτητές. Υστερα από 30 χρόνια ο κ. Σγούρας μιλάει σήμερα για πρώτη φορά και αποκαλύπτει στο «BHMAReportage» όσα συνέβησαν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών κατά την προετοιμασία της ιατρικής ομάδας. Θυμάται τις δυσκολίες και τα εμπόδια που αντιμετώπισαν οι γιατροί στην προσπάθειά τους να φτάσουν από τη Μεσογείων στην «πυρακτωμένη ζώνη» του Πολυτεχνείου. Περιγράφει όσα διαδραματίστηκαν στις 16 προς 17 Νοεμβρίου του 1973 στο Πολυτεχνείο, δύο ώρες προτού εισβάλει το τανκ.

«Εκείνο το απόγευμα βρισκόμουν στο ιατρείο μου, στην οδό Αλωπεκής στο Κολωνάκι. Στον δρόμο για το σπίτι άκουσα στο ραδιόφωνο την έκκληση τη διοίκησης του νοσοκομείου. Μόλις έφτασα στο σπίτι μου, στην πλατεία Αμερικής, είπα στη γυναίκα μου «φεύγω, πάω στο νοσοκομείο». Εκεί έφτασα λίγο μετά τις 8 το βράδυ» τονίζει ο κ. Σγούρας. Αμέσως μετά φθάνει ο υφυπουργός Υγείας, ο οποίος καλεί τους διευθυντές των κλινικών του νοσοκομείου σε σύσκεψη στο γραφείο του προέδρου του νοσοκομείου.

Παρών είναι και ο διοικητικός διευθυντής του νοσοκομείου Βασίλης Μπουκλάκος, ο οποίος τις κρίσιμες ώρες που ακολουθούν θα παρουσιάσει το αληθινό του πρόσωπο· θα δείξει ότι δεν ξέχασε ποτέ την προηγούμενη ιδιότητά του. Ως απόστρατος στρατιωτικός, με το όπλο στη ζώνη, θα σκορπίσει τον τρόμο στους εκατοντάδες τραυματίες και στους συνοδούς που φθάνουν στο νοσοκομείο από το Πολυτεχνείο. «Το Χριστό σας, την Παναγία σας, αλήτες, καθάρματα!» βρίζει τους νεαρούς. Χειρονομεί και επιτίθεται σε όποιον βρει μπροστά του, ενώ πρωτοστατεί στις βάρβαρες επιδρομές των αστυνομικών στα δωμάτια και στους διαδρόμους του νοσοκομείου για τον εντοπισμό φοιτητών. Δεν διστάζει να υποδείξει έναν φοιτητή ο οποίος ελαφρά τραυματισμένος βρίσκεται στο προαύλιο του νοσοκομείου και φοβάται να μπει μέσα. «Έξω σας περιμένει λαβράκι» λέει στους αστυνομικούς και αυτοί δεν χάνουν την ευκαιρία. Αλλόφρονες ορμούν και κακοποιούν τον φοιτητή σε τέτοιο βαθμό που στο τέλος μεταφέρεται βαριά χτυπημένος απευθείας στο χειρουργείο!

Σε αυτή τη σύσκεψη ωστόσο ο Βασίλης Μπουκλάκος θα επιδείξει πνεύμα καλής συνεργασίας. Παρόντος του υφυπουργού Υγείας θα εμφανισθεί πρόθυμος να βοηθήσει τους γιατρούς. «Ο Μπουκλάκος δεν ήταν φιλικός σε αυτή την πρωτοβουλία. Κάθε άλλο μάλιστα. Αν περνούσε από το χέρι του, δεν θα πηγαίναμε ποτέ στο Πολυτεχνείο. Δεν μπορούσε όμως να κάνει διαφορετικά. Πήρε… ατάκα από τον Σαμαρά» σχολιάζει ένας από τους παρευρισκόμενους γιατρούς. «Έχουμε πολλά τηλεφωνήματα ότι οι φοιτητές χρειάζονται επειγόντως φάρμακα γιατί έχουν τραυματίες. Έχουμε υποχρέωση να πάμε…» λέει στους γιατρούς ο υφυπουργός. «Τότε ο πρόεδρος μας ρώτησε ποιοι θέλουν να πάνε εθελοντικά. Πρώτος εγώ γύρισα και είπα ότι δεν έχω αντίρρηση να πάω» αναφέρει ο κ. Σγούρας.

Μεταξύ των γιατρών που σπεύδουν στο γραφείο του προέδρου του νοσοκομείου είναι ο κ. Ιωάννης Θεόπιστος, βοηθός της A´ Χειρουργικής Κλινικής. Ο ίδιος και οι συνάδελφοί του Λεωνίδας Παπασταματίου, επιμελητής της A´ Χειρουργικής Κλινικής, και Δημήτρης Δημητρακόπουλος, βοηθός της Κλινικής Πλαστικής Χειρουργικής, αποτελούν τα άλλα τρία μέλη της ιατρικής ομάδας που πηγαίνει στο Πολυτεχνείο. «Εκείνη την ημέρα εφημέρευα στο νοσοκομείο όταν άκουσα από τα μεγάφωνα να προσέλθουν οι γιατροί των χειρουργικών μονάδων στο γραφείο του προέδρου» επισημαίνει στο «BHMAReportage» ο κ. Θεόπιστος. «Στη σύσκεψη αυτή θυμάμαι τον Βενιζέλο Σουρμελή, διευθυντή της Ορθοπεδικής Κλινικής και πανεπιστημιακό, ο οποίος ήρθε ιδιαίτερα ανήσυχος. Καθώς ο Σουρμελής ήταν μεγάλος σε ηλικία, αποφασίστηκε να πάμε εμείς οι νεότεροι γιατροί. Τότε αυτός γύρισε και μας είπε: «Άντε, καλά… Αφήστε εμένα εδώ να συντονίζω και πηγαίνετε εσείς»». Έτσι και έγινε.

Μετά το πέρας της σύσκεψης ο Βασίλης Μπουκλάκος δεν χάνει την ευκαιρία να… νουθετήσει τους γιατρούς για την απόφασή τους να εκτελέσουν το καθήκον τους με αυταπάρνηση. «Βρε μαλάκα, έχεις γυναίκα και παιδιά και θα πας εκεί;» λέει με συνωμοτικό τρόπο στον κ. Σγούρα. Χωρίς να χάσει την ψυχραιμία του ο γιατρός τού απαντάει με αυστηρότητα: «Σας παρακαλώ πολύ, άλλη φορά να προσέχετε πώς μου μιλάτε. Αισθάνομαι ότι μπορώ και θέλω να πάω».

Απτόητοι οι γιατροί σπεύδουν να οργανώσουν την αποστολή τους. Με πολύτιμο αρωγό τον πρόεδρο του νοσοκομείου ξεκινούν να συγκεντρώσουν το αναγκαίο φαρμακευτικό υλικό, ενώ ενημερώνουν το γραφείο κίνησης να ετοιμαστούν τέσσερα ασθενοφόρα προκειμένου να μεταφέρουν, αν παραστεί ανάγκη, τραυματίες στο νοσοκομείο. «Τότε ήρθαν οι οδηγοί και μας είπαν ότι αρνούνται να πάνε στο Πολυτεχνείο. Και αυτό γιατί μάθανε ότι η αστυνομία κατέλαβε ένα ασθενοφόρο και ανάγκασε τον οδηγό να πάει στο Πολυτεχνείο και να ρίξει δακρυγόνα. Μάλιστα, όπως μας είπαν, οι φοιτητές ανέτρεψαν το ασθενοφόρο» προσθέτει ο κ. Σγούρας.

Μπροστά στα νέα δεδομένα οι γιατροί ζητούν από τον υφυπουργό Υγείας να φροντίσει για την ασφαλή μετακίνησή τους. Παρουσία του κ. Σγούρα ο Αναστάσιος Σαμαράς παίρνει το τηλέφωνο του προέδρου του νοσοκομείου και επικοινωνεί με τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής του Πολυτεχνείου. Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας ο υφυπουργός προτείνει στους φοιτητές να στείλουν έναν συνάδελφό τους για να μπει προπομπός της ιατρικής αποστολής. H Συντονιστική δέχεται να στείλει στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών έναν φοιτητή και οι οδηγοί του νοσοκομείου να πιάσουν το τιμόνι.

Ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη οι τηλεφωνικές διαπραγματεύσεις, στις αποθήκες του νοσοκομείου ο κ. Θεόπιστος προσπαθεί να δώσει λύσει σε ένα άλλο πρόβλημα που ανακύπτει. H πρόσβαση στην αποθήκη όπου φυλάσσεται το φαρμακευτικό υλικό δεν είναι δυνατή. H πόρτα είναι κλειδωμένη και ο αρμόδιος υπάλληλος, ο κ. Κυριάκος Χουχουλιδάκης, που κρατάει τα κλειδιά δεν βρίσκεται στο νοσοκομείο. Ο ίδιος θα καταφέρει να φτάσει με ταξί στο νοσοκομείο μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα, την ώρα που επιστρέφουν και τα ασθενοφόρα από το Πολυτεχνείο. Μάλιστα στη διαδρομή προς το νοσοκομείο, στην οδό Φειδιππίδου, το ταξί και τα ασθενοφόρα θα διασταυρωθούν με διαφορά λίγων λεπτών με τα τεθωρακισμένα άρματα που κατεβαίνουν από το Γουδί για το Πολυτεχνείο.

Το σπάσιμο της πόρτας θα αποφευχθεί χάρη σε έναν υπάλληλο του νοσοκομείου που καταφέρνει να βρει ένα αντικλείδι. «Μόλις μπήκαμε στην αποθήκη παρατηρήσαμε ότι οι γυάλινες προθήκες όπου φυλάσσονταν τα φάρμακα ήταν και αυτές κλειδωμένες» τονίζει ο κ. Θεόπιστος. «»Και τώρα τι κάνουμε; « ρώτησα τον διοικητικό διευθυντή του νοσοκομείου, παρουσία του υφυπουργού Υγείας. «Σπάστε τες» μας είπε. Δεν θέλαμε δεύτερη κουβέντα. Αρχίσαμε να ρίχνουμε στις τζαμαρίες κάτι κλωτσιές, μα τι κλωτσιές… Για κακή μου τύχη ένα γυαλί με κόβει στο πόδι. Με τρία ράμματα στα πεταχτά και ένα πρόχειρο μπαντάρισμα φορτώσαμε τα φάρμακα στα ασθενοφόρα και ετοιμαστήκαμε να ξεκινήσουμε».

Στο προαύλιο του νοσοκομείου έχει φτάσει ο φοιτητής, τον οποίο οι γιατροί εφοδιάζουν με ένα λευκό σεντόνι. Αυτό θα είναι το αναγνωριστικό σήμα για φοιτητές και αστυνομικούς. Λίγο προτού ξεκινήσει το ιατρικό κομβόι ο κ. Θεόπιστος απευθύνεται στον υφυπουργό Υγείας. «Κύριε υπουργέ, δώστε μια εντολή, γιατί ακούμε ότι αστυνόμοι πυροβολούν στα ασθενοφόρα!». Ο Αναστάσιος Σαμαράς σαστίζει. «Είχαμε ακούσει ότι από την πλατεία Κάνιγγος και πέρα γίνεται χαλασμός Κυρίου και φοβόμασταν πως θα βρεθούμε ανάμεσα στα πυρά της αστυνομίας» εξηγεί σήμερα ο κ. Θεόπιστος. Ο υφυπουργός Υγείας τους παροτρύνει να μην ανησυχούν. «Μη φοβάστε, ώσπου να φτάσετε θα έχουν ειδοποιηθεί». Για κάθε ενδεχόμενο οι γιατροί φροντίζουν να πάνε ντυμένοι με τις χειρουργικές στολές τους! «Ήμασταν με τις φόρμες του χειρουργείου και με τα πράσινα καπέλα για λόγους πρόνοιας. Φοβόμασταν. Έπρεπε να είμαστε διακριτοί» προσθέτει ο κ. Θεόπιστος.

Από το Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών η πομπή των τεσσάρων ασθενοφόρων ξεκινάει λίγο μετά τις 9 το βράδυ. Διασχίζοντας τη Μεσογείων τα ασθενοφόρα φτάνουν στη Βασιλίσσης Σοφίας. Μπροστά από τον «Ευαγγελισμό» σταματούν προκειμένου να ανέβει ο φοιτητής επάνω στο καπό του αυτοκινήτου. Αυτό γίνεται. Ο φοιτητής κάθεται στο πρώτο ασθενοφόρο, πιάνει το σεντόνι και το σηκώνει σαν λευκή σημαία. Από εκεί με μικρή ταχύτητα φτάνουν στη Σόλωνος και στη συνέχεια κατηφορίζουν προς την πλατεία Κάνιγγος όπου πλήθος κόσμου τους υποδέχεται με χειροκροτήματα και ζητωκραυγές. «Οι γιατροί του Ρυθμιστικού είναι μαζί μας» φωνάζουν καθώς τα ασθενοφόρα συνεχίζουν την πορεία τους προς την Πατησίων.

«Μετά μυρίων βασάνων φτάσαμε στην πύλη του Πολυτεχνείου. Εκεί γινόταν το σώσε: καπνοί, μολότοφ, δακρυγόνα και κάποιοι πυροβολισμοί. Οι φοιτητές άνοιξαν το πορτάκι στην πύλη και μπήκαμε μέσα» αναφέρει ο κ. Θεόπιστος. Με υπόδειξη των γιατρών οι φοιτητές αδειάζουν από τα ασθενοφόρα τον ιατρικό εξοπλισμό και τα φάρμακα: μία φιάλη οξυγόνου, ορούς, αντιβιοτικά και γάζες. Στη συνέχεια οι φοιτητές οδηγούν τον κ. Σγούρα στην αίθουσα όπου βρίσκεται η Συντονιστική Επιτροπή. Ο κ. Θεόπιστος μαζί με ομάδα φοιτητών βρίσκεται στο προαύλιο του Πολυτεχνείου, ενώ ο κ. Παπασταματίου κατευθύνεται στον χώρο όπου οι φοιτητές έχουν δημιουργήσει ένα υποτυπώδες ιατρείο. Έξω από την πόρτα ξεχωρίζει με μεγάλα γράμματα μια πινακίδα που αναφέρει: «1ο Λαϊκό Νοσοκομείο». Μετά την εμφάνιση του γιατρού ένας φοιτητής θα συμπληρώσει από κάτω με μαύρο μαρκαδόρο: «Διευθυντής Ακης Παπασταματίου»!

Από την πρώτη εξέταση των τραυματιών οι γιατροί διαπιστώνουν ότι οι περισσότεροι παρουσιάζουν εγκαύματα στα χέρια και θλαστικά τραύματα. «Καθώς έπεφταν τα δακρυγόνα πήγαιναν τα παιδιά να τα πιάσουν για να τα σβήσουν και καίγονταν» τονίζει ο κ. Θεόπιστος. «Ένας μόνο είχε σοβαρό τραύμα, το οποίο δεν γνωρίζω αν ήταν από αιχμηρό αντικείμενο ή κάτι άλλο. Αυτός και κάποιοι άλλοι φοιτητές χρειάζονταν απαραιτήτως νοσοκομειακή περίθαλψη».

Στην αίθουσα της Συντονιστικής Επιτροπής ο επικεφαλής της ιατρικής ομάδας του Ρυθμιστικού έρχεται σε αντιπαράθεση με τους φοιτητές καθώς του ζητούν να παραμείνουν τα ασθενοφόρα στο Πολυτεχνείο, φοβούμενοι ότι επίκειται η τελική επίθεση των δυνάμεων καταστολής. «Παιδιά, δεν έχω εντολή να αφήσω τους γιατρούς στο Πολυτεχνείο» τους λέει ο κ. Σγούρας. «Εκτός αυτού, δεν έχετε εδώ κανέναν βαριά τραυματία. Στο νοσοκομείο μπορούμε να προσφέρουμε καλύτερες υπηρεσίες». Οι φοιτητές δεν πείθονται. «Οχι, δεν θα σας αφήσουμε να φύγετε» λένε κάποιοι στον γιατρό. «Με φέρνετε σε πολύ δύσκολη θέση» τους απαντά ο κ. Σγούρας και αντιπροτείνει: «Μπορώ να αφήσω ένα ασθενοφόρο απέναντι, στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ», και θα σας δώσω, για ό,τι χρειαστείτε, τον αριθμό από το προσωπικό μου τηλέφωνο στο νοσοκομείο, το οποίο δεν θα είναι απασχολημένο. Θα είναι αποκλειστικά για εσάς». Μη έχοντας άλλη δυνατότητα οι φοιτητές συμφωνούν.

Υστερα από δυόμισι ώρες στο Πολυτεχνείο οι γιατροί του Ρυθμιστικού θα χάσουν κάθε επικοινωνία μεταξύ τους. Οι κκ. Σγούρας και Δημητρακόπουλος βρίσκονται με τα μέλη της Συντονιστικής. Ο κ. Παπασταματίου είναι στο ιατρείο, ενώ ο κ. Θεόπιστος κινείται κοντά στην κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου. «Ύστερα από τόσες ώρες τους έχασα» λέει ο κ. Θεόπιστος. «Δοκίμασα να βγω στην Πατησίων, να μεταφέρω τους πρώτους τραυματίες. Βγαίνοντας έξω βλέπω το 4129, το ασθενοφόρο στο οποίο επέβαινα, να λείπει το μισό. Από τη μέση και πάνω δεν υπήρχε. Το είχαν κάνει μαντάρα. Εκείνη τη στιγμή πλησίασε ένα ασθενοφόρο του IKA. Το σταμάτησα και έβαλα μέσα πέντε τραυματίες. Ο ένας επάνω στον άλλο».

Με τον ασύρματο του ασθενοφόρου ο γιατρός καλεί τον υφυπουργό Υγείας για να τον ενημερώσει, να ζητήσει οδηγίες, να πληροφορηθεί πού βρίσκονται οι τρεις συνάδελφοί του. «Δεν άργησε να απαντήσει. Μόνο που μου είπε να παραμείνω εκεί. «Τι λέτε, κύριε υπουργέ; « του απαντώ· «εδώ γίνεται χαμός, έχω να μεταφέρω πέντε τραυματίες». Επέμενε. Τότε γύρισα και του είπα εκνευρισμένος: «Αϊ γαμήσου, υπουργέ!». Είχα πανικοβληθεί. Φόβος; Τρόμος. Οποιος κάνει τον σκληρό λέει παραμύθια. Κόντευε να σπάσει η καρδιά μας από τον φόβο. Και τα μάτια σαν καταπακτές έξω».

Με το ασθενοφόρο του IKA και τους πέντε τραυματίες ο κ. Θεόπιστος αναχωρεί εσπευσμένα από το Πολυτεχνείο για το νοσοκομείο. «Ξεκινάμε μετά πολλών βασάνων να πάμε στο νοσοκομείο μέσω της λεωφόρου Αλεξάνδρας, ελισσόμενοι ανάμεσα σε ανατραπέντα αυτοκίνητα. Κάποια στιγμή ένας ένστολος έπεσε γονατιστός μπροστά στο αυτοκίνητο. Ηταν δόκιμος γιατρός. Κλαίγοντας μας ζητάει να τον πάρουμε μαζί μας προς τη Μεσογείων. Ηθελε να επιστρέψει στη μονάδα του, όπως μας είπε. Τον βάλαμε κάτω από τα σεντόνια και φύγαμε».

Με διαφορά λίγων λεπτών φτάνουν στην κεντρική πύλη οι άλλοι τρεις γιατροί. Καθώς ετοιμάζονται να αναχωρήσουν, ένας φοιτητής, που δείχνει φοβισμένος, πλησιάζει τον κ. Σγούρα και του λέει: «Γιατρέ, πάρτε με μαζί σας μέχρι το νοσοκομείο, αύριο παντρεύομαι». Αν και το επιχείρημά του δεν γίνεται πιστευτό, ο κ. Σγούρας δέχεται να τον πάρουν μαζί τους στο νοσοκομείο. Μέσω της Ιπποκράτους τα ασθενοφόρα του Ρυθμιστικού Κέντρου Αθηνών μπαίνουν στη λεωφόρο Αλεξάνδρας.

Στη συμβολή Φειδιππίδου και Μεσογείων το προπορευόμενο ασθενοφόρο, στο οποίο επιβαίνει ο κ. Θεόπιστος, πέφτει πάνω σε στρατιωτικό όχημα που κλείνει τον δρόμο. «Μέσα από ένα Ντόιτς κατεβαίνουν δύο στρατιωτικοί με κράνη και τα πιστόλια στα χέρια και μας λένε: «Πού πάτε, ρε αλήτες;». Τους λέω ότι «μεταφέρουμε τραυματίες στο νοσοκομείο με εντολή του υπουργού». Αυτό το «με εντολή του υπουργού» το κοπανάγαμε συνεχώς. Με εντολή υπουργού τη γλιτώσαμε. «Τσακιστείτε από ‘δώ» μας είπε ωρυόμενος. Έτσι φύγαμε, ενώ στο βάθος προλάβαμε να δούμε τα τανκς με τους προβολείς αναμμένους».

Από πίσω ακολουθούν τα άλλα ασθενοφόρα με τον κ. Σγούρα. Οι αξιωματικοί του Ντόιτς δεν κάνουν νόημα αυτή τη φορά να σταματήσουν τα ασθενοφόρα. H «εντολή υπουργού» φαίνεται ότι διατηρεί ακόμη κάποιο από το ειδικό της βάρος. Καθώς περνούν το στρατιωτικό μπλόκο οι γιατροί του Ρυθμιστικού πιστεύουν ότι ο δρόμος προς το νοσοκομείο είναι πλέον ανοιχτός. Δεν διασχίζουν ούτε μισό χιλιόμετρο της λεωφόρου Μεσογείων όταν ένα άλλο μπλόκο εμφανίζεται μπροστά τους.

Αυτή τη φορά τον δρόμο κλείνει ένα περιπολικό της Αστυνομίας στο ύψος των αστυνομικών σχολών. «Αναγκαστήκαμε να σταματήσουμε. Αμέσως μας πλησίασε ένας αστυνομικός και μας λέει: «Ποιοι είστε εσείς;». Του απαντάω ότι «μας έστειλε ο υπουργός στο Πολυτεχνείο». Ο αστυνομικός κοιτάζοντας τον φοιτητή με ρωτάει: «Και αυτός εδώ τι είναι;». Του εξηγώ πώς έχουν τα πράγματα. «Αυτόν θα τον πάρουμε μαζί μας» λέει με αυστηρό ύφος. «Όχι, με συγχωρείτε, δεν θα πάρετε τίποτε. Εγώ θα τον πάω στον υπουργό και εσείς πάρτε τον από αυτόν, εφόσον το επιθυμείτε»». Ο αστυνομικός με δυσκολία πείθεται να μετακινήσει το περιπολικό για να περάσουν τα ασθενοφόρα. Όταν το περιπολικό κάνει πίσω για να απελευθερώσει τον δρόμο, αυτό γίνεται για να μπορέσουν οι αστυνομικοί να ακολουθήσουν τα ασθενοφόρα στο νοσοκομείο! Θέλουν να συλλάβουν τον φοιτητή με κάθε τρόπο. Έστω και αν πρέπει πρώτα να… πάει στον υπουργό.

«Συνεχίζοντας προς το νοσοκομείο βλέπουμε ότι μας ακολουθεί το περιπολικό από πίσω» προσθέτει ο κ. Σγούρας. «Με το που φτάνουμε στο νοσοκομείο και αποβιβαζόμαστε, ορμάνε οι αστυνομικοί του περιπολικού, πιάνουν τον φοιτητή και τον χώνουν στο περιπολικό. Έξαλλος τρέχω στον Σαμαρά και του λέω: «Κύριε υπουργέ, η αποστολή εξετελέσθη αλλά συλλάβανε τον φοιτητή». Τότε ο Σαμαράς κάνει κάποια τηλεφωνήματα στην Αστυνομία και μαθαίνει ότι πήγαν τον φοιτητή στο Αστυνομικό Τμήμα Αμπελοκήπων. Προς τιμήν του, υποχρέωσε τον Μπουκλάκο να πάει στο αστυνομικό τμήμα και να πάρει τον φοιτητή. Αν τον απελευθέρωσε ή όχι δεν γνωρίζω, γιατί και εγώ στη συνέχεια είχα προβλήματα με τον Μπουκλάκο». Ο υφυπουργός δεν γνώριζε ότι χειρότερη εκλογή για τον φοιτητή δεν θα μπορούσε να κάνει.

Προτού προλάβει να συνέλθει από αυτή την περιπέτεια, ο κ. Σγούρας συνειδητοποιεί ότι πρέπει να μεριμνήσει και για τον άλλο φοιτητή που ήρθε μαζί του από το Πολυτεχνείο και το ξημέρωμα… σκόπευε να παντρευτεί! «Μόλις είδαμε τι έγινε με τον φοιτητή που είχαμε προπομπό, λέω στον υποψήφιο γαμπρό: «Φόρεσε αυτή την ιατρική μπλούζα και φύγε προτού σε πιάσουν. Αν σε σταματήσουν, πες πως είσαι φοιτητής της Ιατρικής». Προτού φύγει του ζήτησα να αφήσει το τηλέφωνό του για να μάθω αν θα κατάφερνε να φτάσει στο σπίτι του. Μου το άφησε και έφυγε».

Παρά τη λύση που βρίσκει ο κ. Σγούρας, δεν ησυχάζει. Αιτία τα λόγια ενός συναδέλφου του που τον αναστατώνουν. «Δεν φοβάστε, κύριε Σγούρα, που του δώσατε την μπλούζα σας;» τον ρωτάει ένας από τους βοηθούς του. Ο πανικός τον κυριεύει. «Μέσα η μπλούζα έγραφε το όνομά μου. Για να τις ξεχωρίζουμε, όπως ξέρετε, γράφουμε με μαρκαδόρο τα ονόματά μας. Τότε ανησύχησα πραγματικά. Θυμήθηκα ότι ο νεαρός μού είχε αφήσει το τηλέφωνό του. Ύστερα από λίγο του τηλεφώνησα και, ω του θαύματος, το σήκωσε ο ίδιος!

– Έφτασες…

– Ναι, τα κατάφερα.

– Μπράβο.

– Σας ευχαριστώ…

– Την μπλούζα που σου έδωσα που την έχεις;

– Εδώ, στο σπίτι μου.

– Ωραία, κάψ’ την!».

Λίγες εβδομάδες μετά την επικίνδυνη αποστολή τους στο Πολυτεχνείο οι γιατροί του Ρυθμιστικού Κέντρου Αθηνών θα κληθούν από την ΕΣΑ να δώσουν εξηγήσεις. Αυτό συνέβη όταν ο Δημήτρης Ιωαννίδης ανέτρεψε τον Γεώργιο Παπαδόπουλο. Πρώτος προσήχθη ο κ. Ιωάννης Θεόπιστος από το σπίτι του στου Ζωγράφου. «Έρχονται δύο κύριοι με πολιτική περιβολή και με ρωτάνε: «Είστε ο γιατρός Ιωάννης Θεόπιστος;». Λέω: «Μάλιστα». «Σας παρακαλώ να μας ακολουθήσετε». Λέω: «Τι είστε εσείς;». «Αστυνομικοί» μου απαντάνε. Λέω: «Τώρα;». «Ναι, τώρα»». Μόλις κατέβηκαν στον δρόμο ο γιατρός διαπίστωσε ότι τον περίμενε ένα στρατιωτικό τζιπ. «Αυτό δεν μου άρεσε. Με ενέβαλε σε σκέψεις. Αστυνομικοί με στρατιωτικό τζιπ; αναρωτήθηκα». Κατά τη διάρκεια της διαδρομής προς την οδό Βασιλίσσης Σοφίας ο κ. Θεόπιστος προσπαθεί να μάθει τον λόγο της προσαγωγής του. «Εμείς δεν ξέρουμε τίποτε. Αυτή την εντολή είχαμε, αυτή εκτελέσαμε» του απαντούν. «Στην ΕΣΑ με οδήγησαν σε μια αίθουσα αναμονής. «Καθήστε» μου λένε. Κάθησα. Για δύο ώρες δεν μου μίλησε κανείς. Κάποια στιγμή με πήγαν σε μια άλλη αίθουσα. Εκεί, σε ένα γραφείο καθόταν ένας βλοσυρός αξιωματικός, ο οποίος για πολλή ώρα έκανε ότι κοιτούσε κάτι έγγραφα, ενώ περιστασιακά μιλούσε στο τηλέφωνο. Δεν μου έδινε καμιά σημασία» θυμάται ο κ. Θεόπιστος. Οταν αποφασίσει να του μιλήσει, ο αξιωματικός της ΕΣΑ θα ζητήσει να μάθει τη βιογραφία του κ. Θεόπιστου. «»Πού γεννήθηκες;». «Στα Γιάννενα» του λέω. «Ποιους ξέρεις απ’ τα Γιάννενα; « με ρωτάει. «Πολλούς, πάρα πολλούς» απαντώ. «Πού ήσουν, τι έκανες στον συμμοριτοπόλεμο;». «Πήγαινα στο σχολείο» του είπα. «Στο Πολυτεχνείο γιατί πήγες;». «Πήγα με εντολή υπουργού»». Για μία ακόμη φορά η «εντολή υπουργού» θα βγάλει τον γιατρό από τις περιπέτειες. Την ίδια ημέρα ο γιατρός κ. Νίκος Σγούρας θα ενημερωθεί από τον διοικητικό διευθυντή του Ρυθμιστικού Κέντρου Αθηνών Βασίλη Μπουκλάκο ότι «νωρίς το πρωί τον αναζήτησαν στο νοσοκομείο άνδρες της ΕΣΑ». Ο κ. Σγούρας έχασε το χρώμα του. «Κοψοχόλιασα. Ρωτούσαν να μάθουν ποιος έδωσε την εντολή να πάνε οι γιατροί στο Πολυτεχνείο τη φιάλη οξυγόνου. «Εσύ τι τους είπες; « ρώτησα με αγωνία τον Μπουκλάκο. «Εγώ τι να πω;.. Είπα ότι δεν έχω ιδέα». Περίμενα να έρθουν να με συλλάβουν». Οταν αργότερα θα πάει στο σπίτι του, ο κ. Σγούρας θα βρει τη γυναίκα του αναστατωμένη. Μόλις πριν από λίγο είχε ακούσει στο γερμανικό ραδιόφωνο ότι η ΕΣΑ συνέλαβε έναν γιατρό του νοσοκομείου. Εκείνη τη στιγμή ο γιατρός και η σύζυγός του δεν γνώριζαν ότι είχε συλληφθεί ο κ. Θεόπιστος!