ALTER : H αλήθεια για τα χρέη

23/11/2011 | 

Στις 4 Ιουλίου 2011 στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών συζητήθηκε η αίτηση για την έναρξη της συζήτησης για την υπαγωγή του Άλτερ στο περιβόητο άρθρο 99.

Λίγες ημέρες αργότερα, στις 13 Ιουλίου, το αρμόδιο δικαστήριο αποφάσισε να ανάψει το «πράσινο φως» για την έναρξη της διαδικασίας ένταξης του πολύπαθου καναλιού στον «πτωχευτικό νόμο». Η απόφαση δημοσιεύθηκε στις 11 Αυγούστου και έκτοτε πέρασε αρκετός καιρός…

Οι εργαζόμενοι είδαν τις διαβεβαιώσεις της εργοδοσίας για καταβολή των δεδουλευμένων τους να μην τηρούνται, στο κανάλι ακολούθησε «Lock Out» ενώ αποκορύφωμα όλων ήταν η σύλληψη του διευθύνοντος συμβούλου και νόμιμου εκπροσώπου του σταθμού, Κώστα Γιαννίκου, για το κακούργημα της μη καταβολής Φ.Π.Α., ύψους 1.2 εκατ. ευρώ.

Ουδείς -πλην ελαχίστων- γνώριζαν τα ακριβή οικονομικά «ανοίγματα» του σταθμού. Τα χρέη απέναντι σε δημόσιο, τράπεζες, εργαζομένους και λοιπούς πιστωτές. Ελάχιστοι επίσης ήταν σε θέση να γνωρίζουν το κατά πόσο τα προηγούμενα έτη το κανάλι, με την ιδιαίτερα υψηλή τηλεθέαση, ήταν κερδοφόρο.

Εν τέλει ακόμα λιγότεροι ξέρουν τι ακριβώς σημαίνει «άρθρο 99» και για ποιο λόγο οι μέτοχοι της «Ελεύθερης Τηλεόρασης Α.Ε.» αποφάσισαν να κινηθούν σε αυτή την κατεύθυνση. Ποιον προστατεύει ο νόμος; Τους εργαζόμενους ή τους εργοδότες; Υπάρχουν επιχειρήσεις οι οποίες -με προκάλυμμα την προάσπιση των εργασιακών θέσεων υπαλλήλων- εντάχθηκαν στο άρθρο 99 και στη συνέχεια πτώχευσαν και τυπικά;

Μπορεί να συμβαίνει και κάτι τέτοιο με το Άλτερ; Μήπως τελικά το περιβόητο επενδυτικό πλάνο και οι συνεχείς εκκλήσεις στους εργαζομένους να βάλουν -απλήρωτοι- πλάτη για να μην… μείνουν στο δρόμο, δεν έχει ως απώτερο σκοπό τη διάσωση 700 οικογενειών αλλά εκείνων που οδήγησαν το κανάλι σε οικονομικό τέλμα;

Η πρόσφατη σύλληψη του Κώστα Γιαννίκου και οι υπερασπιστικοί του ισχυρισμοί ότι δεν μπορεί να διωχθεί καθώς έχουν ξεκινήσει οι συζητήσεις υπαγωγής της εταιρείας στο εν λόγω άρθρο, δίνει μια πρώτη γεύση. Γιατί είναι γνωστό ότι υπαγωγή στο πτωχευτικό νόμο δημιουργεί ένα είδους ασυλίας. Και στην περίπτωση του Άλτερ, όπως προκύπτει από την υπ’ αριθ. 861/2011 απόφαση που αποκαλύπτει η zougla.gr τα χρέη είναι πολλά…

Η αλήθεια για τα χρέη

Τα στοιχεία που προκύπτουν από την πολυσέλιδη δικαστική απόφαση, είναι ενδεικτικά της «άθλιας» οικονομικής κατάστασης του καναλιού. Μέχρι τις 31 Μαρτίου του 2011 οι υποχρεώσεις προς τρίτους ανερχόταν στο ποσό των 483.203.673 ευρώ. Από αυτό το ποσό το Άλτερ χρωστούσε:

1) 8.075.550 ευρώ σε οφειλές φόρων προς το Δημόσιο,

2) 6.520.979 ευρώ σε διάφορους οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης,

3) 111.486.751 ευρώ σε τράπεζες από βραχυπρόθεσμα δάνεια,

4) 107.712.037 ευρώ σε τράπεζες από ομολογιακά δάνεια,

5) 225.387.910 ευρώ σε διάφορους πιστωτές από τραπεζικές επιταγές,

6) 11.983.394 ευρώ σε προμηθευτές,

7) 3.372.883 ευρώ σε εργαζόμενους και

8) 206.954 ευρώ σε εταιρείες χρηματοδοτικής μίσθωσης.

Σε αυτά πρέπει να συνυπολογίσουμε και 3.281.727 ευρώ που είναι οι παρακρατούμενοι φόροι και το Φ.Π.Α. που η εταιρεία, σύμφωνα με την απόφαση, παρέλειψε να αποδώσει στο Δημόσιο από την 1η Σεπτεμβρίου του 2010 μέχρι και τις 31 Ιανουαρίου 2011.

«Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη», όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός. Εύλογα λοιπόν προκύπτει απάντηση στο ερώτημα για ποιο λόγο επιθυμείται η υπαγωγή της εταιρείας στον ευεργετικό νόμο που αυτομάτως θα σημάνει τεράστιο κούρεμα των οφειλών του.

Σε αυτό πρέπει να συνυπολογισθεί ότι ακόμα και σήμερα -και καθόσον η διαδικασία υπαγωγής είναι εν εξελίξει ακόμα- και οι μέτοχοι του σταθμού είναι «ευάλωτοι» σε τυχόν νομικές «επιθέσεις» των κυρίως πιστωτών, δηλαδή των τραπεζών. Από την απόφαση προκύπτει ότι τα πιστωτικά ιδρύματα μπορούν να κινηθούν όχι μόνο ενάντια της Α.Ε. αλλά και της προσωπικής περιουσίας των μετόχων οι οποίοι εμφανίζονται ως εγγυητές.

Εντύπωση παράλληλα προκαλεί η διαπίστωση ότι ενώ η επιχείρηση εμφανιζόταν κερδοφόρα μέχρι το 2009, εντούτοις ξαφνικά το 2010 «βούλιαξε». Αναφέρει η απόφαση στο 18ο φύλλο: «…Τα κέρδη προ φόρων διαμορφώθηκαν από το ποσό των 1.449.198 ευρώ στο τέλος της χρήσης του 2005 στα 400.000 ευρώ στο τέλος της χρήσης του 2009, ενώ κατά τη διάρκεια της χρήσης του 2010 η κερδοφορία εκμηδενίστηκε και στο τέλος της εμφανίζονταν ζημίες 24.346.000 ευρώ».