Πίσω από τον Καμμένο...ένας Μητσοτάκης

Ο φιλονεοδημοκρατικός Τύπος αναπαράγει τις δηλώσεις του Κων. Μητσοτάκη για τη σχέση του Ανδρέα Παπανδρέου με την τρομοκρατία (11/04/1986) | 

Πολύ όψιμα ανακάλυψε η Ν.Δ., και ο φιλικός της Τύπος, το ξεκαρδιστικό πόνημα του Πάνου Καμμένου περί ένοπλης βίας («Τρομοκρατία», εκδ. Ευρωεκδοτική, Αθήνα 1992). Και το έκανε μόνο και μόνο για να αντιπαρατεθεί στον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος θύμισε την Τρίτη στη Βουλή ότι «κάποιοι ακραίοι στο κόμμα της Ν.Δ., τη δεκαετία του ’80, κατηγορούσαν τον Ανδρέα Παπανδρέου ως αρχηγό της "17 Νοέμβρη"».

Η απάντηση της Ν.Δ. ήταν ότι αυτά τα λέει ο συγκυβερνήτης του ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Καμμένος, οπότε η ίδια δεν ευθύνεται. Μάλιστα υπέδειξε ως «γκάφα» του πρωθυπουργού τη σχετική αναφορά. Η υπόθεση κατέληξε, όπως συνήθως, σε διαξιφισμούς μεταξύ Γεωργιάδη και Καμμένου στο τουίτερ και απειλές εκατέρωθεν για προσφυγή στη Δικαιοσύνη.

Το εν λόγω βιβλίο του κ. Καμμένου βρίθει όντως σειράς ατεκμηρίωτων ισχυρισμών και εξόφθαλμων ανακριβειών, υπαγορευμένων από την πρόθεση του συγγραφέα του να ενοχοποιήσει το ΠΑΣΟΚ και την Αριστερά για τη δράση των τρομοκρατικών ομάδων.

Τα στοιχεία αυτά τα έχουμε αναδείξει από τότε που πρωτοκυκλοφόρησε το βιβλίο, τότε που στη Ν.Δ. το θεωρούσαν πολύτιμο βοήθημα στον «ιδεολογικό» αγώνα του κόμματος.

Επανήλθαμε και από τη στιγμή που ανέλαβε σημαντικά κυβερνητικά καθήκοντα ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛΛ. Δεν αξίζει πάντως ιδιαίτερη ενασχόληση το βιβλίο που «αποκαλύπτει» ότι η KGB σκότωσε τον Κάρλος (ο οποίος ακόμα ζει, σελ. 141) ή ότι ο Κώστας Λαλιώτης είχε συλληφθεί, τότε που φορούσε σκουλαρίκια, να βάζει φωτιές στα Εξάρχεια (σελ. 280).

Άλλωστε στο βιβλίο αυτό είναι ορατή η συμβολή του προπαγανδιστή της χούντας Γεωργίου Γεωργαλά, ενώ ο Ανδρέας Παπανδρέου το είχε χαρακτηρίσει «άθλιο».

Είναι επίσης γεγονός ότι η εμμονή του κ. Καμμένου στον «αντιτρομοκρατικό αγώνα» δεν έχει στεφθεί μέχρι στιγμής με επιτυχία.

Ατυχείς υπήρξαν και οι καταθέσεις του στις δίκες της «17 Νοέμβρη» και του ΕΛΑ, όπου αυτοπροτάθηκε ως ειδήμων μάρτυρας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της εμμονής αυτής υπήρξε μια επιστολή που προσκόμισε ο κ. Καμμένος στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου τον Μάρτιο του 2005.

«Πρόκειται για επιστολή κρατουμένου για μαστροπεία στις φυλακές Τρικάλων, ο οποίος ισχυρίζεται ότι γνωρίζει για υποθέσεις της τρομοκρατίας, τη λεγόμενη Άννα της 17 Νοέμβρη. […] Εισαγγελικές πηγές σχολιάζοντας την επιστολή του κρατούμενου των φυλακών Τρικάλων ανέφεραν ότι μπορεί να πρόκειται για κάτι σοβαρό, αλλά μπορεί να είναι και... ανέκδοτο» (εφ. «Ριζοσπάστης», 24/03/2005).

Όταν όμως έγραφε αυτό το βιβλίο ο κ. Καμμένος, δεν ήταν ένας τυχαίος και φαντασιόπληκτος «ερευνητής». Όπως μάλιστα έχει καταθέσει ο ίδιος, «από το 1990 μέχρι το 1993 υπήρξα Σύμβουλος του Πρωθυπουργού στα θέματα της τρομοκρατίας. Είχα στενή συνεργασία με τον αείμνηστο Εισαγγελέα Τσεβά και προσπαθούσα εκείνη την εποχή να επιλύω διάφορα προβλήματα τα οποία ανέκυπταν και διαφορές μεταξύ της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας, της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών» («Πρακτικά Δίκης 17 Νοέμβρη», 10/06/2003).

Ο πρωθυπουργός ο οποίος είχε σύμβουλο τον κ. Καμμένο σε ζητήματα τρομοκρατίας ήταν δηλαδή ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης! Για όποιον δεν πιστεύει τον κ. Καμμένο, αρκεί να ανοίξει το επίμαχο βιβλίο για να διαπιστώσει ότι τον επαινετικό πρόλογο υπογράφει ο αντιστράτηγος εν αποστρατεία Νικόλαος Γρυλλάκης και μάλιστα με την ιδιότητά του: Σύμβουλος Αμυνας και Ασφάλειας Προέδρου Ν.Δ.

Όσα γράφει, λοιπόν, ο κ. Καμμένος τελούσαν υπό την υψηλή επίβλεψη του τότε πρωθυπουργού, μέσω του εμπίστου του. Άλλωστε τα ίδια και χειρότερα υποστήριζαν εκείνη την περίοδο και άλλα στελέχη του κόμματος, όπως ο Δήμος Μπότσαρης και ο Γιάννης Βούλτεψης.

Αλλά ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν ο πρώτος που άφηνε με κάθε ευκαιρία να εννοηθεί ότι για την τρομοκρατία ευθύνονται τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου ως ηγέτης τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ανακοίνωσή του μετά τη δολοφονία του βιομήχανου Δ. Αγγελόπουλου από τη «17 Νοέμβρη» στις 08/04/1986.

Ο Κων. Μητσοτάκης είχε επικαλεστεί συνέντευξη του Ανδρέα Παπανδρέου σε γαλλικό περιοδικό κατά την περίοδο της δικτατορίας, στην οποία ο τότε αρχηγός του ΠΑΚ είχε πει το κοινότοπο ότι «η εκλογική νίκη της Αριστεράς δεν σημαίνει κατάκτηση της εξουσίας» και μιλούσε για «παράνομες ομάδες δράσεως».

Από αυτά ο τότε πρόεδρος της Ν.Δ. και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έβγαζε το εξής συμπέρασμα: «Οι απόψεις αυτές που υπεστήριζε τότε ο σημερινός πρωθυπουργός ασφαλώς πρέπει να ληφθούν υπόψη για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε σωστά τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα.

Δεν ισχυρίζομαι ότι ο κ. Ανδρέας Παπανδρέου ή η κυβέρνησή του σαν σύνολο βρίσκεται πίσω από τις τρομοκρατικές πράξεις. Είναι όμως πολύ πιθανόν ότι από αυτούς που προετοίμαζαν την παράνομη δράση της βίας μέσα στο ΠΑΚ, μερικοί ξέφυγαν από τον έλεγχο και κινούνται σήμερα στην ίδια γραμμή». Στην ίδια δήλωση ο Κ. Μητσοτάκης ζητούσε από τον Α. Παπανδρέου να εκκαθαρίσει «το κράτος των αναρχικών στα Εξάρχεια». Αυτά το 1986, δηλαδή πριν από 32 χρόνια!

Η απάντηση της κυβέρνησης Παπανδρέου ήταν οξύτατη και ουσιαστικά αντέστρεφε το επιχείρημα του Μητσοτάκη: «Και η σημερινή δήλωση του προέδρου της Ν.Δ. αποτελεί βαρύτατο πολιτικό ολίσθημα και για άλλη μια φορά αποδεικνύει πόσο επικίνδυνος είναι ο κ. Μητσοτάκης για τη δημοκρατική πορεία του λαού μας. Προχθές επιστράτευσε το αστυνομικό του δαιμόνιο για να χτυπήσει θεσμούς και να σπιλώσει πρόσωπα με τρόπο αήθη.

Σήμερα με τη δήλωσή του επιχειρεί και πάλι να προκαλέσει κλίμα ανασφάλειας και αποσταθεροποίησης, δηλαδή στόχους παράλληλους και διακηρυγμένους από τους τρομοκράτες. Ετσι αντικειμενικά συμπλέουν» (εφ. «Το Βήμα», 13/04/1986).

Λίγες βδομάδες αργότερα, ο Κων. Μητσοτάκης από το βήμα της Βουλής θα καλούσε τον Α. Παπανδρέου να… απολογηθεί: «Ο πρωθυπουργός αποκηρύσσει ή δεν αποκηρύσσει τις τοποθετήσεις που έκανε το 1974; Είναι οργανωτής, αυτός, αυτήν την ώρα, της βίας της τρομοκρατικής ή την αποκηρύσσει;» (30/05/1986).

Ο πρωθυπουργός είχε κατά συνέπεια δίκιο όταν μιλούσε για κάποιους «ακραίους» στη Ν.Δ., οι οποίοι υποδείκνυαν ως ηθικό αυτουργό της τρομοκρατίας τον Ανδρέα Παπανδρέου. Μάλιστα, αυτοί οι «ακραίοι» δρούσαν υπό την καθοδήγηση και την κάλυψη του τότε αρχηγού τους.

efsyn.gr