Παπανδρέου Γιώργος : «15 προτάσεις του ΠΑΣΟΚ για την Παιδεία»

24/11/2006 | 

Ομιλία στη συζήτηση προ Ημερησίας Διατάξεως σε επίπεδο Αρχηγών Κομμάτων, με θέμα την Παιδεία

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ορθώς αισθάνθηκε την ανάγκη ο κ. πρωθυπουργός να ξεκινήσει την ομιλία του αναφερόμενος στον άγριο ξυλοδαρμό από αστυνομικούς του Κύπριου φοιτητή, στην Θεσσαλονίκη.

Αυτό το αποτροπιαστικό γεγονός κ. Καραμανλή, δείχνει δυστυχώς, την νοοτροπία και τις αντιλήψεις που περνούν ξανά στην αστυνομία επί κυβερνήσεων της δεξιάς, που περνούν ξανά στην αστυνομία απ’ τις πρακτικές και τις δηλώσεις και των δύο υπουργών Δημόσιας Τάξης, που είχατε και έχετε τοποθετήσει σε αυτή τη θέση.

Η πραγματικότητα είναι κ. πρωθυπουργέ, ότι αν δεν υπήρχαν οι αντιδράσεις της κοινωνίας και των κομμάτων της αντιπολίτευσης και βεβαίως, η αμείλικτη τηλεοπτική εικόνα, φοβάμαι ότι, θα επιμένατε ότι για όλα έφταιγε η ζαρντινιέρα, κατά το για όλα κάποιος άλλος φταίει.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ευχαριστώ τον Συνασπισμό που πήρε αυτήν την πρωτοβουλία. Θα μιλήσω σήμερα απ’ το βήμα της Βουλής με ειλικρίνεια και παρρησία. Χωρίς φόβο, χωρίς περιστροφές.

Το εκπαιδευτικό μας σύστημα βουλιάζει. Το διαπιστώνει καθημερινά η ελληνική οικογένεια. Μαζί χάνονται πολλές ελπίδες για το αύριο των παιδιών μας, του έθνους μας. Με λυπεί διότι το μεγαλύτερο κεφάλαιο που έχουμε είναι το ανθρώπινο δυναμικό μας.

Με λυπεί διότι ξέρω απ’ την προσωπική μου εμπειρία, ότι μπορούμε καλύτερα, πολύ καλύτερα. Ο ίδιος έχω περάσει από 13 διαφορετικά εκπαιδευτικά ιδρύματα στην ζωή μου, σε πέντε διαφορετικές χώρες, δημόσια και ιδιωτικά, ξένα και ελληνικά.

Είχα την ευκαιρία να προΐσταμαι της τελευταίας αξιολόγησης του εκπαιδευτικού μας συστήματος από τον ΟΟΣΑ. Έχω συναντήσει αμέτρητους Έλληνες της διασποράς στον χώρο της παιδείας. Ξέρω τις τεράστιες δυνατότητες των Ελλήνων όταν διαμορφώνονται οι απαραίτητες συνθήκες για σωστή εκπαιδευτική και ερευνητική δουλειά. Και είναι εντυπωσιακές αυτές οι δυνατότητες.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου, που ως φοιτητής είχε φυλακιστεί πρώτη φορά για τον αγώνα του υπέρ της δημοτικής γλώσσας, θέσπισε την «δωρεάν παιδεία», με ευεργετικές συνέπειες για τα φτωχότερα στρώματα του ελληνικού λαού.

Σήμερα όμως, οι πλουσιότεροι στην κοινωνία μας επιβραβεύονται από το σύστημα ως έχει. Η ψαλίδα της κοινωνικής ανισότητας μεγαλώνει.

Ο οικογενειακός προϋπολογισμός επιβαρύνεται αφόρητα για εξωσχολικά και φροντιστηριακά μαθήματα.

Το σημερινό εξεταστικό σύστημα κάνει τους μαθητές και τους γονείς να τρέχουν απ’ το σχολειό στο φροντιστήριο, με το άγχος, με το χάσιμο σημαντικού ελεύθερου χρόνου και βεβαίως, ατέλειωτες ώρες οι γονείς να διαβάζουν τα παιδιά τους. Μόνιμο άγχος και μόνιμη αμφιβολία για την αποτελεσματικότητα των προσπαθειών τους.

Ο συγκεντρωτισμός, η γραφειοκρατία του εκπαιδευτικού μας συστήματος, στερεί κάθε λογική πρωτοβουλίας. Σήμερα, στην εποχή του διαδικτύου, ο νέος έχει πληροφόρηση. Δεν χρειάζεται να αποστηθίζει, να είναι αυτό κεντρικό του μέλημα. Ο δάσκαλος δεν χρειάζεται να του μεταφέρει ξερά στοιχεία. Πρέπει να τον συμβουλεύει για τις αξίες στη ζωή του, τον τρόπο να σκέφτεται, τον τρόπο να αναλύει, τον τρόπο να συνθέτει κριτικά.

Ο νέος ρόλος για το δάσκαλο της εποχής μας είναι να στέκεται ως φίλος, σύντροφος και σύμβουλος στο νέο άνθρωπο. Πρέπει να είναι ευχάριστη περιπέτεια η γνώση και όχι καταναγκαστικά έργα.

Ως ΠΑΣΟΚ, κάναμε πολλά και είμαστε περήφανοι για το έργο μας. Στόχος της πολιτικής μας στην εκπαίδευση απ’ το ’81, ήταν να δημιουργήσει ίσες ευκαιρίες πρόσβασης στην εκπαίδευση σε όλα τα ελληνόπουλα, σε όλα τα παιδιά που ζουν στην Ελλάδα και στην διασπορά, ανεξάρτητα από κοινωνική τάξη, εισόδημα ή τόπο διαμονής.

Πολλά θα μπορούσα να μνημονεύσω. Δεν είναι η ώρα. Και είναι εδώ εκλεκτοί συνάδελφοι της παράταξής μας, που έχουν υπηρετήσει με αγάπη τον χώρο αυτό. Ο πρώην πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής, Απόστολος Κακλαμάνης, ο Μάκης Αρσένης, ο Πέτρος Ευθυμίου, ο Φίλιππος Πετσάλνικος και πολλοί άλλοι.

Όμως, έχω το δικαίωμα και εγώ, ως πρώην υπουργός στον τομέα αυτόν, να πω ότι, το σύστημά μας, ως έχει, «έχει κλείσει» εδώ και καιρό, ως αποτελεσματικό ανοιχτό δημοκρατικό σύστημα.

Χρειαζόμαστε μια ανοιχτή παιδεία για όλους σε ένα νέο παγκόσμιο περιβάλλον, που να εξασφαλίζει ισότιμη και ουσιαστική πρόσβαση όλων σε σύγχρονη γνώση και εξελίξεις. Ένα σύστημα που θα αλλάζει και θα προσαρμόζεται για να υπηρετεί τον πολίτη.

Η δημόσια εκπαίδευση πρέπει να παρέχει υψηλής ποιότητας εκπαίδευση, που μπορεί να κάνει τους νέους μας ικανούς, παραγωγικούς και αξιοπρεπείς πολίτες.

Πρωταρχική μας δέσμευση είναι η γνώση. Η γνώση που είναι δύναμη, που είναι εξουσία και που είναι στοιχείο ενός νέου παραγωγικού μοντέλου, μιας νέας αναπτυξιακής προοπτικής και θεμέλιο της δημοκρατίας μας. Θεμέλιο των παραδόσεών μας.

Οι αλλαγές που χρειάζονται είναι μεγάλες. Απαιτούν τόλμη. Απαιτούν εμπειρία και γνώση. Απαιτούν πολιτική βούληση. Απαιτούν διάθεση για δημιουργία ευρύτερων συμμαχιών και συναινέσεων.

Άκουσα τις δηλώσεις του κ. πρωθυπουργού. Συμφωνώ με τον κ. Αλαβάνο, είναι και πάλι προγραμματικές δηλώσεις. Και αναρωτιέμαι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, άλλος είναι ο πρωθυπουργός στην χώρα; Άλλο κόμμα κέρδισε στις εκλογές το 2004; Δεν είναι κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία; Εκλεγήκατε κύριε πρωθυπουργέ τον Μάρτιο του 2004, γι’ αυτήν την τετραετία, όχι για την επόμενη τετραετία. Την επόμενη, ούτως ή άλλως, δεν θα είσαστε εσείς κυβέρνηση.

Τα μεγάλα λόγια περί συναίνεσης, δεν τα αξιοποίησε η ίδια η Νέα Δημοκρατία. Έχασε. Σπατάλησε μια μεγάλη ευκαιρία, μια εντολή που της έδωσε ο ελληνικός λαός, μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία και μια βούληση από πλευράς της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που με την εμπειρία της, μπορούσε να συμβάλλει ουσιαστικά σε μεγάλες μεταρρυθμίσεις σε αυτήν την χώρα.

Εσείς όμως, επιλέξατε όπως έχετε επιλέξει σε όλους τους τομείς – είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της παιδείας – έναν άλλον τρόπο να κυβερνήσετε αυτόν τον τόπο.

Αυταρχισμός και σύγκρουση με την κοινωνία. Σχολεία κλειστά, δυο αναταραχές στον τομέα αυτό και βεβαίως, δηλώσεις του τύπου «πραίτορες» και «ανέντιμοι», που δεν ήταν κουβέντες της στιγμής. Δημιούργησαν πόλωση που μεθοδεύτηκε από την κυβέρνηση και χρειάστηκαν 6 εβδομάδες απεργίας για να συναντήσετε τους εκπαιδευτικούς, αφού τους είχατε λοιδορήσει, με απώλειες για τις οικογένειες και κέρδη για τα ιδιωτικά σχολεία.

Υποχρηματοδότηση της παιδείας. Έχετε γυρίσει την πλάτη σας στη δημόσια παιδεία και ο νέος προϋπολογισμός, είναι και πάλι χειρότερος από τον περσινό και τον προπέρσινο.

Αποσπασματικότητα και παλινωδία στις επιλογές. Η «βάση του 10» που δεν κοιτάζει την ουσία των προβλημάτων του εξεταστικού συστήματος, της αποστήθισης και πολλών άλλων σημαντικών πραγμάτων που πρέπει να βελτιωθούν, αλλά κοιτάει την επιφάνεια. Μια επιφάνεια όμως, που έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα σε χιλιάδες οικογένειες. Και εσείς ο ίδιος έχετε υιοθετήσει μια πολιτική που αποκληρώνει ένα μεγάλο μέρος της νέας γενιάς, χωρίς να τους δίνετε άλλα διέξοδα.

Αθέτηση προεκλογικών δεσμεύσεων, περί χορήγησης 150.000 υπολογιστών, ενίσχυσης υποδομών, φτηνού και γρήγορου διαδικτύου, αύξησης φοιτητικών εστιών, ενίσχυσης της θέσης των εκπαιδευτικών, αξιοκρατίας. Μα εσείς τρέξατε, όπως τρέχετε παντού, να βάλετε κομματικούς εγκάθετους, για να ελέγξετε, ως λάφυρο, το κράτος.

Κύριε πρωθυπουργέ, γι’ αυτό έχουμε τέτοια συμβάντα αυταρχισμού σε όλους τους τομείς και αδιαφορίας από τη δημόσια διοίκηση, με την δική σας διοίκηση.

Και όλα αυτά, κάτω από ένα επικοινωνιακό πακέτο για δήθεν μεταρρυθμίσεις. Ένα στημένο κυβερνητικό θέατρο του παραλόγου, που ο ίδιος ο κ. Βερέμης το ομολογεί. Ο δικός σας άνθρωπος, ο οποίος είναι αυτός που διεξάγει – υποτίθεται – τον διάλογο. Και έρχεστε με ένα νομοσχέδιο για το οποίο καλώς αντιδρούν τα Πανεπιστήμια, διότι πάτε σε μια λογική τελείως αντίθετη με τις ανάγκες της εποχής. Φτάσατε, αντί να απελευθερώσετε τα Πανεπιστήμια, να καταρτίσετε πρότυπο γενικό εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας των ΑΕΙ, αντίστοιχο με αυτόν που υπάρχει για τις πολυκατοικίες.

Είναι δυνατόν επίσης, τον 21ο αιώνα, να λέμε ότι, συγγράμματα που περιλαμβάνονται σε εγκεκριμένο κατάλογο από το Υπουργείο θα αποτελούν την πρόσβαση στη γνώση των νέων Ελλήνων επιστημόνων; Δηλαδή, το Υπουργείο Παιδείας, το κράτος, είναι αυτό που είναι υπεύθυνο για το τι βιβλίο θα μπορεί να διαλέξει ο νέος, σε μια εποχή δημοκρατίας, ελευθερίας και ανοιχτών οριζόντων;

Καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση δεν κάνετε στο θέμα των συγγραμμάτων. Είναι φανερό ότι, το σχέδιο που έχει καταθέσει η κα Γιαννάκου αποτελεί απόπειρα να διοικεί ο ίδιος ο υπουργός τα Πανεπιστήμια, από το γραφείο του και τίποτε άλλο. Και αυτό είναι το πρόβλημα, που διαπρεπείς επιστήμονες, και του εξωτερικού, και εκείνοι που εσείς καλέσατε πράγματι, σας το επισημαίνουν, χωρίς όμως εσείς να ακούτε.

Αν θέλετε πραγματικά να συμβάλλετε σε έναν ουσιαστικό διάλογο και μεταρρύθμιση -που δεν βλέπω να το κάνετε- θα πρέπει να αποσύρετε το νομοσχέδιο και να ξεκινήσετε από μηδενική βάση, σε μια νέα βάση αρχών, που θα επιτρέψει μια ουσιαστική διέξοδο από το δικό σας αδιέξοδο. Διότι το δικό σας αδιέξοδο οδηγεί στην πόλωση, στην κρίση, στην απογοήτευση και τελικά, στην αδυναμία.

Αποτύχατε, κ. Καραμανλή. Αποτύχατε, αγαπητοί συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, να κάνετε οτιδήποτε για την παιδεία, ενώ πάτε στον κατήφορο, όπως σε όλους τους τομείς.

Φίλες και φίλοι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Υπάρχουν όμως επιλογές. Υπάρχουν άλλοι δρόμοι. Υπάρχει ένα κεντρικό ερώτημα που χωρίζει την πρόοδο από τη συντήρηση.

Θέλουμε ένα πολίτη που απλώς στηρίζει επιλογές της πολιτείας, που τον χειραγωγούμε ανάλογα με τις ανάγκες μας, ή του δίνουμε τα εφόδια να είναι ελεύθερος, να αποφασίζει μόνος του, να μπορεί να στέκεται κριτικά απέναντι στην κοινωνία, την εξουσία και να δημιουργεί, να συμμετέχει, να αμφισβητεί; Για μας είναι ξεκάθαρη η επιλογή, είναι η δεύτερη, είναι η δημοκρατική επιλογή. Είναι μια δίκαιη επιλογή, για μια δίκαιη κοινωνία.

Στην πορεία προς το Προγραμματικό μας Συνέδριο, εμείς θα αναπτύξουμε σε λεπτομέρεια την πρότασή μας, θα καλέσουμε και όλα τα κόμματα να συμμετάσχουν και βεβαίως, συγχαίρουμε και θα συνεργαστούμε με όλους τους φορείς που παίρνουν πρωτοβουλίες, ιδιαίτερα τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, που ανέλαβαν μια ουσιαστική πρωτοβουλία για τη διαμόρφωση ενός νέου πλαισίου μιας μεγάλης μεταρρύθμισης για την εκπαίδευση.

Πιστεύω ότι, οι προοδευτικές δυνάμεις της χώρας είναι εκείνες που θα σηκώσουν το βάρος της μεταρρύθμισης, διότι για μια ακόμη φορά η παράταξη της Δεξιάς απέδειξε ότι, δεν μπορεί να κάνει ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, δε μπορεί να πάει την χώρα μπροστά και σίγουρα, δεν μπορεί να πάει τη χώρα προοδευτικά.

Οι αλλαγές μας, θα ξεκινήσουν από τα κάτω και όχι από τα πάνω. Θέλω να αναφέρω δεκαπέντε βασικά σημεία, που δεν εξαντλούν βεβαίως το σύνολο των προτάσεών μας.

1) Καταργείται το αναλυτικό πρόγραμμα στα σχολεία. Η αποπνικτική αυτή αντίληψη, ότι καθορίζονται και οι λεπτομέρειες από τη Μητροπόλεως, αντικαθίσταται από ένα Εθνικό Πλαίσιο Προγράμματος, ένα πλαίσιο που θα ορίζει τους εθνικούς μας στόχους σε κάθε βαθμίδα.

Η πολιτεία θα αξιολογεί και θα εγγυάται την επίτευξη αυτών των εθνικών στόχων, όπως π.χ. την επάρκεια στα μαθηματικά, στην γλώσσα, στα βασικά επιστημονικά αντικείμενα. Όσοι δε τελειώνουν το Γυμνάσιο, θα έχουν αποκτήσει επάρκεια και πιστοποίηση σε ξένη γλώσσα και στη χρήση του διαδικτύου.

2) Επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.

Θα έχει στόχο το νέο τους ρόλο. Να μην είναι απλώς εκτελεστές κεντρικών εγκυκλίων, αλλά να επιτυγχάνουν τους εκπαιδευτικούς και εθνικούς μας στόχους.

Πριν την τοποθέτησή τους θα παρακολουθούν ένα ετήσιο μεταπτυχιακό κύκλο μαθημάτων και πρακτικών σεμιναρίων.

3) Βελτίωση των αμοιβών των εκπαιδευτικών.

Θα συνδυαστεί με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, την επιμόρφωση και ένα σύστημα αξιολόγησης της εκπαιδευτικής μονάδας και του έργου τους, καθώς και την αναβάθμισή του.

Παροχή ειδικών κινήτρων για την προσέλκυση εκπαιδευτικών με εξειδικευμένα προσόντα σε σχολεία που σήμερα δεν είναι ελκυστικά λόγω γεωγραφικής θέσης ή άλλων συνθηκών.

4) Ολοήμερα Νηπιαγωγεία και Δημοτικά:

Ένας πετυχημένος θεσμός, για τον οποίο πάλεψαν πολλοί υπουργοί της παράταξής μας.

Μέχρι το τέλος της επόμενης τετραετίας η πολιτεία να παρέχει την απαραίτητη χρηματοδότηση ώστε να εγγυάται τη δυνατότητα όλων των σχολείων, νηπιαγωγείων και δημοτικών, να παρέχουν ολοήμερα προγράμματα. Να μπορούν τα παιδιά να τελειώνουν τα μαθήματά τους στο σχολείο τους, να έχουν ελεύθερο χρόνο.

5) Το Ολοήμερο Σχολείο, που θα είναι πια ο βασικός κανόνας, αποκτά ευρύτερη αυτοδυναμία με τη βοήθεια των γονέων, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, της τοπικής εκπαιδευτικής κοινότητας, ώστε να μπορεί να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες. Ανοιχτό σχολείο, κύτταρο της γειτονιάς και του πολιτισμού.

6) Φορητός υπολογιστής και γρήγορη πρόσβαση στο διαδίκτυο.

Μπορέσαμε ως χώρα να έχουμε τις καλύτερες αθλητικές υποδομές για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στόχος μας να έχουμε τις καλύτερες σχολικές υποδομές, να είναι πρότυπα σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον. Μαζί να δοθεί η δυνατότητα σε όλους τους μαθητές, δημοτικού, γυμνασίου, λυκείου και τους φοιτητές, να έχουν στη διάθεσή τους έναν φορητό υπολογιστή και δωρεάν πρόσβαση στο γρήγορο διαδίκτυο. Μια φορητή βιβλιοθήκη.

7) Προσχολική εκπαίδευση για όλους.

Κάναμε μεγάλα βήματα. Αλλά σήμερα προτείνουμε να εγγυηθεί η πολιτεία την προσχολική εκπαίδευση για όλα τα παιδιά άνω των 3 ετών. Αυτό, στηρίζοντας την ανάπτυξη νηπιαγωγείων ή ακόμα όπου δεν υπάρχουν δημόσια, να συμπληρώνουν ένα σημαντικό μέρος του κόστους που πληρώνει η ελληνική οικογένεια σε ιδιωτικά νηπιαγωγεία.

8) Αυτοδιαχείρηση στα ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Για να ανταποκριθούμε στις εξελίξεις και στην ανάγκη αναβάθμισης της ποιότητας των ΑΕΙ και ΤΕΙ, να πάμε στην αυτο-διαχείρισή τους, στην αυτονομία τους.

Όλα τα Πανεπιστήμια να διαμορφώσουν τη δική τους φυσιογνωμία, και όχι ισοπεδωτικά, όλοι ίδιοι. Τη δική τους ιδιαίτερη φυσιογνωμία με τους δικούς τους στόχους, τη δική τους στρατηγική, δομή και λειτουργία. Να αποφασίζουν για τα δικά τους Τμήματα και πτυχία, βάσει προγραμματικών συμφωνιών με την πολιτεία, κεντρικά ή και περιφερειακά, που θα καθορίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους.

9) Αξιολόγηση και κοινωνική λογοδοσία.

Κάθε πανεπιστήμιο θα αξιολογείται με βάση τους στόχους που το ίδιο έχει δημοσιοποιήσει και έχει συμφωνήσει με την πολιτεία. Τέλος η γραφειοκρατική αντίληψη του να ελέγχουμε ακόμα και το πώς γράφονται τα πρακτικά της Συνόδου του Πανεπιστημίου, όπως προβλέπει το σημερινό νομοσχέδιο που εσείς προτείνετε.

Η πολιτεία θα αξιολογεί μέσω της Αρχής Αξιολόγησης και θα πιστοποιεί τα αποτελέσματα.

Στις προγραμματικές συμφωνίες κράτους – πανεπιστημίου, θα αξιολογείται μεταξύ άλλων και το ποσοστό των φοιτητών που θα ολοκληρώνουν τις σπουδές τους στον ελάχιστο απαιτούμενο χρόνο – αλλά θα είναι θέμα του Πανεπιστημίου και όχι του κράτους – καθώς και το ποσοστό αυτών που θα βρίσκουν εργασία σε διάστημα ενός έτους από την αποφοίτησή τους. Θα είναι δείκτες αξιολόγησης για το πανεπιστήμιο από μια Αρχή Αξιολόγησης με αναγνωρισμένους επιστήμονες, Έλληνες και της διασποράς, αλλά και αλλοδαπούς.

10) Στόχος η πρόσβαση στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση να αλλάξει. Να αλλάξει το εξεταστικό σύστημα για να μπορεί να μειωθεί πρώτα απ’ όλα η ανάγκη της φροντιστηριακής προετοιμασίας δραστικά, να αναδειχθεί η σφαιρική προσωπικότητα του μαθητή, όχι απλά η ικανότητα αποστήθισης και βεβαίως, να φύγει από το άγχος ότι κρίνεται η ζωή του σε μια και μόνο στιγμή. Ένα τεράστιο άγχος για τον νέο και για την οικογένεια.

Προτείνουμε λοιπόν:

Πρώτον, όσοι νέοι παίρνουν το απολυτήριο Λυκείου, θα έχουν εγγυημένο ποσό στο όνομά τους από το κράτος, στο ύψος του κόστους σπουδών που θα πηγαίνει στο Ίδρυμα που θα τους δέχεται.

Αυτό θα εγγυηθεί ότι όλοι όσοι θέλουν να σπουδάσουν, θα μπορέσουν να βρουν θέση στα Πανεπιστήμια ή στα ΤΕΙ. Έτσι ΑΕΙ και ΤΕΙ θα έχουν κίνητρο για την εισαγωγή φοιτητών.

Δεύτερον, τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ θα θέτουν τους όρους εισαγωγής. Θα μπορούν οι όροι να διαφοροποιούνται από κλάδο σε κλάδο.

Τρίτον ο υποψήφιος θα εισάγεται στη Σχολή ή στο Πανεπιστήμιο όχι στο Τμήμα.

Η τελική επιλογή επαγγελματικού προσανατολισμού θα γίνεται σε επόμενο στάδιο, εντός του Ιδρύματος, όχι στα 16 του.

Το ΠΑΣΟΚ θα θέσει σε δημόσιο διάλογο εναλλακτικά συστήματα που διασφαλίζουν τις παραπάνω προϋποθέσεις.

11) Κινητικότητα στα Πανεπιστήμια.

Δυνατότητα να συνδυάζει διαφορετικές επιλογές ο φοιτητής, ώστε να διαμορφώνει ο ίδιος την ιδιαιτερότητα του δικού του πτυχίου για να βρίσκει δουλειά.

Αυτό θα ενισχύεται με ελευθερία επιλογής, αλλά και ελευθερία μετακίνησης μεταξύ διαφορετικών Τμημάτων και μεταξύ διαφορετικών Ιδρυμάτων, πάντα με ακαδημαϊκά κριτήρια.

Για να γίνει αυτό, θα διαμορφωθεί σύστημα οικονομικής κάλυψης της φοιτητικής μέριμνας για όλους τους φοιτητές που το επιθυμούν, ή το έχουν ανάγκη. Με τα παραπάνω θα βοηθήσουμε ώστε ο φοιτητής, ο νέος να μην κρίνεται μέσα σε μια μεμονωμένη στιγμή της ζωής του.

12) Κατάργηση της λογικής του ενός διδακτικού συγγράμματος. Όλα τα συγγράμματα στο διαδίκτυο.

Θα αγοράσουμε τα πνευματικά δικαιώματα των συγγραμμάτων, και θα τα τοποθετήσουμε στο διαδίκτυο για να είναι προσβάσιμα σε όλους τους φοιτητές. Βεβαίως, θα είναι επένδυση για τις Βιβλιοθήκες.

13) Σύνδεση της παιδείας με την έρευνα και την παραγωγή.

Ενθαρρύνουμε τη συνεργασία, την συνέργια και τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην έρευνα, κάτω από την εποπτεία των Πανεπιστημίων και βεβαίως, με αυτό τον τρόπο συμβάλλουμε στην καινοτομία, αλλά και στη φυσιολογική εξέλιξη του φοιτητή, στην πρόσβασή του στην αγορά εργασίας.

14) Αύξηση της χρηματοδότησης ώστε να επιτευχθεί ο στόχος του 5% του ΑΕΠ, με διάθεση και 40% του Δ’ ΚΠΣ για τους ανθρώπινους πόρους.

Πράγματι, μια κυβέρνηση κρίνεται στις επιλογές της, ιδιαίτερα στο πως αυτές αποτυπώνονται στον κρατικό προϋπολογισμό.

15) Εμείς θα αποτυπώσουμε στον πρώτο προϋπολογισμό μας αυτή την πορεία προς το 5% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος.

Μιας και μιλάμε για το Σύνταγμα, σας καλώ κ. πρωθυπουργέ να δεσμευτούμε όλοι πραγματικά για να πάμε σε ένα 5% στην παιδεία.

Τέλος, το ζήτημα του άρθρου 16.

Γνωρίζω τις θέσεις των κομμάτων, του Συνασπισμού και του Κομμουνιστικού Κόμματος. Που διαφωνώ; Διαφωνώ με την άποψη ότι, το άρθρο 16 θεσπίστηκε για να προστατέψει το δημόσιο Πανεπιστήμιο. Μας το κληροδότησε η Δεξιά με στόχο -και υπάρχουν ιστορικά κείμενα- να ελέγξει το δημόσιο Πανεπιστήμιο.

Διαφωνώ με την αντίληψή σας για το ελληνικό κράτος. Κατά περίεργο τρόπο ο δογματισμός που ακόμη υπάρχει, μυθοποιεί ένα κράτος που δεν αναπτύχθηκε σε κράτος πρόνοιας στην ιστορική του διαδρομή, αλλά λειτούργησε πολλαπλά ως εργαλείο εξαγοράς συνειδήσεων, ή καταστολής και χειραγώγησης των πολιτών από τη συντηρητική παράταξη.

Γι’ αυτό και το ΠΑΣΟΚ, από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου, απέναντι σε ένα αυταρχικό ελληνικό κράτος – όχι απέναντι σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κράτος πρόνοιας που δεν υπήρχε – μίλησε για αποκέντρωση, για αυτοδιαχείριση, για συμμετοχική δημοκρατία και ζήτησε την θέσπιση δικαιώματος των μαζικών φορέων, όπως της ΓΣΕΕ, της ΠΑΣΕΓΕΣ και της Αυτοδιοίκησης να μπορούν να ιδρύουν τριτοβάθμια Ιδρύματα. Με αντίθετη τότε, την Νέα Δημοκρατία.

Διαφωνώ με την ψευδαίσθησή σας, ότι με τη διατήρηση του άρθρου 16 θα προστατέψετε το δημόσιο ελληνικό πανεπιστήμιο. Χωρίς την ρύθμιση των ιδιωτικών Ιδρυμάτων θα συνεχιστεί η πλήρης ασυδοσία στον τομέα αυτό, που όμως, θα επιβάλλει τελικά τους δικούς της κανόνες στο τέλος, όπως το έχουμε δει με τα αυθαίρετα κτίσματα, ή και με την πορεία των τηλεοράσεων, των Μέσων Ενημέρωσης.

Διαφωνώ ότι βοηθιέται το δημόσιο Πανεπιστήμιο με το άρθρο 16. Φυλακίζεται σε ένα νομικό καθεστώς δυσκίνητο, σύμφωνα με αυτό το άρθρο, που το εμποδίζει να προσελκύσει φοιτητές από το εξωτερικό, να συνδέεται με την περιφερειακή ανάπτυξη, να συνεργάζεται με άλλα Ιδρύματα εντός ή εκτός Ελλάδας.

Το άρθρο 16 βάζει το ελληνικό δημόσιο Πανεπιστήμιο σε μειονεκτική θέση απέναντι στα ιδιωτικά ή ξένα Ιδρύματα. Ακόμη μειονεκτικότερη, όταν πια, έχουμε εξ αποστάσεως εκπαίδευση και πτυχία που μπορεί κανείς να πάρει ακόμη και μέσω του διαδικτύου.

Διαφωνώ τελικά με την αντίληψη που βλέπει καχύποπτα την ελληνική κοινωνία και την ίδια την πανεπιστημιακή κοινότητα. Αποκέντρωση, αυτονομία, αυτοδιαχείριση, αυτοτέλεια, αποτελούν απειλές μόνο για κατεστημένα που εξαρτώνται από κρατικές και πελατειακές σχέσεις, όχι για τον Έλληνα πολίτη, όχι για την υγιή και σκεπτόμενη εκπαιδευτική κοινότητα.

Και διαφωνώ ότι δεν κατανοεί κανείς, ότι το άρθρο 16 είναι κατάλοιπο της εμφυλιοπολεμικής Ελλάδας, μιας Ελλάδας που ποτέ δεν πίστεψε στον εαυτό της. Αυτά να τα δείτε ιστορικά, να τα διαβάσετε, είναι και απ’ τον κ. Αλιβιζάτο και απ’ τον υπουργό Δικαιοσύνης της χούντας, ο οποίος δεν ήθελε «τους Παπανούτσους», όταν μίλαγε για το άρθρο 16. Δεν είναι καρπός προοδευτικής διεκδίκησης.

Συμφωνώ όμως μαζί σας σε πολλά.

Συμφωνώ στο ότι πιστεύετε, ότι η Νέα Δημοκρατία απαξιώνει τη δημόσια παιδεία.

Συμφωνώ όταν λέτε, ότι σκανδαλωδώς βοηθά τον ιδιωτικό τομέα και την ιδιωτικοποίηση της παιδείας.

Συμφωνώ όταν λέτε, ότι βραχίονας της ισότητας και της δίκαιης κοινωνίας είναι η δημόσια παιδεία. Είναι για μας, για το ΠΑΣΟΚ, η δημόσια παιδεία.

Συμφωνώ όταν καταγγέλλετε τον αυταρχισμό της Νέας Δημοκρατίας στο πως αντιμετωπίζει την σημερινή κοινωνία και εκπαιδευτική κοινότητα.

Συμφωνώ όταν μιλά ο κ. Αλαβάνος για τα κριτήρια τα οποία έχει η κυβέρνηση στο νομοσχέδιό της, που είναι ασφυκτικά και δεν αφήνουν την αυτονομία στα Πανεπιστήμια.

Συμφωνώ όταν λέτε, ότι το σημερινό σύστημα δεν είναι δωρεάν παιδεία. Καλλιεργείται η ανισότητα.

Όμως, δεν ευθύνεται η κατάργηση του άρθρου 16 για την περαιτέρω υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας και την ιδιωτικοποίησή της. Γι’ αυτήν ευθύνεται η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας.

Όμως αναγνωρίζω ότι, πίσω από το πρόβλημα με το άρθρο 16, κρύβεται η αγωνία των νέων μας για ένα αβέβαιο εργασιακό περιβάλλον. Είναι μια δικαιολογημένη αγωνία. Και πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αντιστρέψουμε την κατάσταση αυτή.

Δεν λύνουμε όμως το πρόβλημα με το να περιορίζουμε τις εναλλακτικές επιλογές των νέων για πρόσβαση στα Πανεπιστήμια. Αυτό δεν είναι λύση. Είναι απλώς κουκούλωμα του προβλήματος.

Ο σημερινός ρόλος του πολιτικού είναι να διαπαιδαγωγεί γι’ αυτό που θεωρεί σωστό και όχι να δημαγωγεί γι’ αυτό που ακούγεται αρεστό.

Η θέση μας για την αναθεώρηση του άρθρου 16 είναι γνωστή και απ’ το Συνέδριό μας και με την πρόταση για την αναθεώρηση που έχουμε καταθέσει. Και προφανώς θα ψηφίσουμε την πρότασή μας αυτή.

Πρέπει όμως να τονίσω ότι, το άρθρο 16 είναι ένα μικρό τμήμα, ένα ελάχιστο τμήμα των μεγάλων αλλαγών που απαιτούνται στο σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα. Και είναι αποπροσανατολιστικό η όλη συζήτηση να τίθεται στο άρθρο 16. Είναι επιζήμια για την ουσιαστική μεταρρύθμιση στο χώρο της παιδείας.

Για μας, η παιδεία είναι στρατηγικό διακύβευμα. Απαιτεί ορθολογικό σχεδιασμό σε βάθος χρόνου. Απαιτεί εφαρμογή πολιτικών για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σταθερά χαρακτηριστικά που δεν επηρεάζονται από ενδεχόμενη αλλαγή κυβερνήσεων και υπουργών. Και ένα απ’ τα σοβαρά προβλήματα που έχει το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι οι συχνές αλλαγές.

Γι’ αυτό υπάρχει η ανάγκη ευρύτερης συναίνεσης των πολιτικών δυνάμεων. Γι’ αυτό η αναγκαία συναίνεση, είναι κάτι που εμείς θα επιδιώξουμε. Το δήλωσα απ’ την πρώτη στιγμή.

Όμως δε μπορούμε να την επιδιώξουμε πια με τη Νέα Δημοκρατία, που απέδειξε ότι ούτε στο ελάχιστο θέλει να συμβάλει στην οικοδόμηση της αναγκαίας συναίνεσης. Το αντίθετο, μάλιστα. Υπονομεύσατε συνειδητά κάθε τέτοια διαδικασία. Πολώσατε την κοινωνία. χωρίσατε την κοινωνία γύρω από θέματα της εκπαίδευσης. Και είχατε τους λόγους σας. Μιλάτε για συνεννόηση, αλλά θέλετε να περνάτε από το παράθυρο τη γνωστή δεξιά συντηρητική πολιτική. Άλλα λέτε, άλλα κάνετε.

Επαναλαμβάνω την ανάγκη διαχρονικής εφαρμογής βασικών επιλογών ενός εκπαιδευτικού συστήματος. Αφού εσείς εμποδίζετε την συνεννόηση, οφείλουμε εμείς να βρούμε τον τρόπο.

Δεν υπάρχει άλλη λύση, από το να θέσουμε, ύστερα από ευρύτατο κοινωνικό διάλογο και διαβούλευση, τις βασικές αρχές και παραμέτρους της μεταρρύθμισης του εκπαιδευτικού μας συστήματος, σε ένα ειδικό για το σκοπό αυτό δημοψήφισμα. Να πάμε στον ελληνικό λαό.

Και εδώ θέλω να τονίσω ότι, το δημοψήφισμα θα είναι στην κυβέρνησή μας ένα εργαλείο το οποίο θα αξιοποιηθεί για να εμβαθύνουμε τη δημοκρατία στη χώρα μας.

Και βασικός στόχος θα είναι για μας, να διαμορφώσουμε μια ευρύτερη συναίνεση γύρω από την παιδεία, και την διεξαγωγή και την ενίσχυση ενός δημοψηφίσματος που θα έχει ως στόχο:

– τη σταθερή ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας, της παιδείας για όλους, με δέσμευση για το 5% του ΑΕΠ.

– ένα εξεταστικό σύστημα διάρκειας

– αποκέντρωση στο εκπαιδευτικό σύστημα,

– αυτοτέλεια των ΑΕΙ,

– κινητικότητα μεταξύ των σχολών

– αξιολόγηση παντού.

– και βεβαίως θα τεθεί και το άρθρο 16.

Εμείς προκαλούμε σε αυτόν τον διάλογο να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους. Οι εθνικές εκλογές δεν είναι μονοθεματικές, γι’ αυτό θεωρούμε και καλούμε όλα τα κόμματα να συμφωνήσουν, σε ένα δημοψήφισμα πριν πάμε στη δεύτερη ψήφιση για το Σύνταγμά μας. Να συμφωνήσουμε όλοι στην σκοπιμότητα ενός δημοψηφίσματος για τα εκπαιδευτικά ζητήματα.

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Στις επόμενες εκλογές ο ελληνικός λαός θα έχει πραγματικές επιλογές, μεταξύ της ισχυρής και ποιοτικής δημόσιας παιδείας του λαού ή της απαξιωμένης και υποχρηματοδοτούμενης εκπαίδευσης.

Η εξουσία που λέγεται γνώση να βρίσκεται και να παράγεται από τα χέρια του λαού και όχι απ’ τα χέρια των λίγων και ισχυρών.

Εκπαίδευση για απελευθέρωση ή για χειραγώγηση.

Ενίσχυση ή απαξίωση του δημόσιου σχολείου.

Συγκέντρωση ή αποκέντρωση της εξουσίας.

Ο ελληνικός λαός στις επόμενες εκλογές θα έχει να αποφασίσει ποιος μπορεί καλύτερα να επιβάλλει την αξιοκρατία στο δημόσιο.

Να παλέψει για ανεξάρτητη δικαιοσύνη, ισχυρή αυτοδιοίκηση, να υπερασπιστεί καλύτερα τα εθνικά συμφέροντα.

Να διαπραγματευτεί καλύτερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Να χειριστεί δικαιότερα και σωστότερα την ελληνική οικονομία.

Να απορροφήσει τα κοινοτικά κονδύλια.

Να σταθεί κοντά στον αγρότη.

Να εγγυηθεί μια κοινωνία αλληλεγγύης και συνοχής.

Να χειριστεί δικαιότερα τις αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα.

Να επενδύσει στη μικρομεσαία επιχείρηση.

Να σεβαστεί το περιβάλλον.

Να προφυλάξει τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών.

Να δώσει ευκαιρίες στη γυναίκα.

Να εμποδίσει το παρακράτος και τον αυταρχισμό «σταγονιδίων» στα σώματα ασφαλείας.

Να καταφέρει να κάνει πραγματικό το «μέρισμα ειρήνης».

Να πάρει το απαραίτητο προσωπικό για τα νοσοκομεία και όχι για την αγροφυλακή.

Να σκεφτεί σοβαρά το επίδομα θέρμανσης.

Να φορολογεί δίκαια και όχι υπέρ των ισχυρών και «ημετέρων».

Να σέβεται τον διάλογο και την διαβούλευση.

Να εγγυάται στη νέα γενιά απασχόληση και σωστή παιδεία.

Θεωρώ ιστορικό χρέος να αλλάξουμε το σύστημα παιδείας και να ξανακερδίσουμε την νέα γενιά μας. Να δώσουμε δουλειά στους νέους, να ανακουφίσουμε την οικογένεια, να απαντήσουμε στις προκλήσεις για μια δίκαιη, πρωτοπόρα και δημοκρατική κοινωνία στην εποχή της παγκόσμιας οικονομίας.

Είμαι πεισμένος ότι, ο ελληνικός λαός θα προτιμήσει στις επόμενες εκλογές να ψηφίσει για μια πρωτοπόρα και δίκαιη κοινωνία.

Ευχαριστώ πολύ.»

Δευτερολογία του Γιώργου Α. Παπανδρέου στη συζήτηση προ Ημερησίας Διατάξεως σε επίπεδο Αρχηγών Κομμάτων, με θέμα την Παιδεία

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Έκανα μια πρόταση. Ήταν μια ξεκάθαρη πρόταση. Η πρόταση είναι να τεθεί το σύνολο των βασικών μεταρρυθμίσεων για μια παιδεία ανοιχτών οριζόντων, στην κρίση του ελληνικού λαού. Μάλιστα, με δημοψήφισμα.

Θα τεθεί στην κρίση του ελληνικού λαού, ώστε να μπορεί να ξέρει ποιες είναι οι αλλαγές, αλλά και πως θα εφαρμοστεί, με τον εκτελεστικό νόμο, και το θέμα του άρθρου 16. Έχει πολύ μεγάλη σημασία το πως θα εφαρμοστεί ο εκτελεστικός νόμος στο άρθρο 16.

Έτσι, θα υπάρχει εγγύηση, ότι θα είναι ένα δίκαιο σύστημα. Έτσι, θα υπάρχει εγγύηση, ότι μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά, να σπάσουμε αδιέξοδα, να διαμορφώσουμε μια πολιτική παιδείας διαχρονική, που δεν θα αλλάζει από τη μία μέρα στην άλλη λόγω αλλαγής κυβερνήσεων ή ακόμα και υπουργών. Βασικά στοιχεία, τα οποία θα δεσμεύσουν τη χώρα μας μέχρι το 2021, που είναι και τα 200 χρόνια της ανεξαρτησίας του Ελληνικού κράτους.

Ο κ. Καραμανλής, φοβήθηκε το δημοψήφισμα. Εσείς είσαστε κ. Καραμανλή που υπεκφεύγετε, όχι εμείς. Και άλλο είναι το δημοψήφισμα και άλλο οι γενικές εκλογές.

Στις εκλογές όπως καταλαβαίνετε τίθενται πολλά και διάφορα θέματα για τα οποία αποφασίζει ο ελληνικός λαός. Εδώ, εγώ ζητώ να μιλήσουμε και να δεσμευτούμε για το θέμα της παιδείας, συγκεκριμένα. Δεν μπορεί να είναι δημοψήφισμα οι γενικές εκλογές.

Σας δίδω μια ιστορική ευκαιρία, την οποία εσείς ουσιαστικά αρνείστε. Αρνείστε προφανώς, διότι εμείς θέλουμε να κάνουμε μια νέα αρχή στην χώρα και μια ουσιαστική μεταρρύθμιση, την οποία εσείς ούτε θελήσατε, ούτε τολμήσατε να κάνετε κ. Καραμανλή.

Την ελληνική κοινή γνώμη δεν τη φορτώνουμε. Της δίνουμε δικαίωμα. Και η δημοκρατία για μας, δεν είναι βάρος. Η δημοκρατία για μας, είναι δικαίωμα του ελληνικού λαού.

Και εμείς, ξέρουμε τι σημαίνει διάλογος, ξέρουμε τι σημαίνει συναίνεση, συνεννόηση, διαβούλευση και ξέρουμε πως να διαμορφώνουμε ευρύτερες κοινωνικές συναινέσεις για να προχωρά μπροστά ο τόπος. Και το κάναμε και επί Ανδρέα Παπανδρέου και επί Κώστα Σημίτη. Καταφέραμε να διαμορφώσουμε μεγάλες εθνικές συναινέσεις για μεγάλα θέματα στη χώρα μας, απ’ την εξωτερική πολιτική, μέχρι την κοινωνική πολιτική.

Είσαστε εσείς που δεν μπορείτε. Είσαστε εσείς που παντού ανοίγουν μέτωπα, από τα λιμάνια, μέχρι τους εκπαιδευτικούς, απ’ τα νοσοκομεία, μέχρι τους συμβασιούχους.

Εμείς, ως νέα κυβέρνηση, θα θέσουμε τις αλλαγές στην κρίση του ελληνικού λαού.

Σε ότι αφορά τον διάλογο, δεν υπήρξε κανένας ουσιαστικός διάλογος. Εσείς δημιουργήσατε την πόλωση. Εσείς δημιουργήσατε την ένταση. Εσείς δημιουργήσατε τις διαιρέσεις μέσα στον ελληνικό λαό. Εσείς προωθήσατε αυταρχικά μέτρα, που κάθε άλλο παρά σεβάστηκαν την βασική έννοια του διαλόγου. Το πρώτο σας νομοσχέδιο ξέρετε ποιο ήταν; Για την εκπαίδευση; Να αλλάξετε όλους τους Διευθυντές στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, για να βάλετε κομματικούς εγκάθετους.

Αυτή είναι η λογική του διαλόγου; Αυτή είναι η λογική του σεβασμού; Αυτή είναι η λογική της αξιοκρατίας; Με ποιους κανόνες θα κάνουμε διάλογο; Με ποιες αξίες; Εσείς, «θέλετε και το σκύλο χορτάτο και τη πίτα ολόκληρη». Αλλά θα χάσετε και τα δυο στις επόμενες εκλογές.

Σε ότι αφορά την μηδενική βάση. Δεν το είπα εγώ, αλλά, κατά τα δικά σας λόγια, ο «λαϊκιστής» κ. Μπαμπινιώτης, που βεβαίως όπως ξέρετε δεν ανήκει στην παράταξή μας, τουλάχιστον μέχρι τώρα. Γιατί μηδενική βάση; Διότι είναι λαθεμένη η βάση του προσχεδίου που εσείς έχετε προτείνει. Δεν είναι τα επιμέρους άρθρα το πρόβλημα. Είναι η όλη φιλοσοφία του.

Σε ότι αφορά το τι θέλετε να κάνετε με τη δημόσια παιδεία και τι θέλετε να κάνετε με την ιδιωτική παιδεία και τα μη κρατικά, το έχετε αποδείξει. Δεν αρκούν πια οι προγραμματικές δηλώσεις και οι διακηρύξεις κ. Καραμανλή. Δεν αρκεί να επικαλείστε το παρελθόν. Έχετε παρόν. Μέλλον μπορεί να μην έχετε, αλλά παρόν σίγουρα έχετε.

Τι απέδειξε η πολιτική σας στον δημόσιο τομέα; Έλεγχος ασφυκτικός, συγκεντρωτικός. Και το προσχέδιο; Ακόμη μεγαλύτερος έλεγχος, ακόμη πιο ασφυκτικός έλεγχος και υποχρηματοδότηση μαζί. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Απαξίωση του δημοσίου συστήματος, αδυναμία να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις, αδυναμία να εξελιχθεί.

Προχθές ήμουν σε ένα δημοτικό σχολείο στο Πέραμα. Σταμάτησαν τα Ολοήμερα Σχολεία, με διαμαρτυρίες από τους γονείς. Η διευθύντρια, 32 χρόνια στην εκπαίδευση, μου λέει, είναι η χειρότερη χρονιά οικονομικώς, στα 32 μου χρόνια στο σχολείο. Δεν έχουν φέρει τα λεφτά για την θέρμανση, δεν έχουν τους απαραίτητους δασκάλους κ.ο.κ.

Πηγαίνετε να δείτε τα σχολεία, πηγαίνετε να δείτε ότι έχετε καταργήσει το Ολοήμερο Σχολείο, το οποίο ήταν ουσιαστικό βοήθημα για την ελληνική οικογένεια και το παιδί.

Από την άλλη, απελευθέρωση και ασυδοσία στον ιδιωτικό τομέα. Έτσι θέλετε να εφαρμόσετε το άρθρο 16.

Σε ότι αφορά δε τον λαϊκισμό, φοβάμαι κ. Καραμανλή, ότι εδώ αποδεικνύετε τη δημαγωγική ευκολία «να λέτε άλλα και να κάνετε άλλα». Να λέτε άλλα χτες κι άλλα σήμερα με τον ίδιο στόμφο και με τον ίδιο δημαγωγικό τρόπο.

Μιλάτε για τα προβλήματα του Ελληνικού κράτους. Εσείς τι είπατε στους 250.000 συμβασιούχους προεκλογικά; Μετά κρυφτήκατε πίσω από τη Δικαιοσύνη, όταν ο ίδιος ο Νομικός Σύμβουλος του κράτους ήταν που ζήτησε να απορριφθεί η αίτηση θεραπείας για το θέμα αυτό, από τους συμβασιούχους.

Ενώ παράλληλα, μιλώντας για τις αδυναμίες του ελληνικού κράτους, εσείς έχετε προχωρήσει στα 2,5 χρόνια σε 126.000 νέες εγκρίσεις συμβασιούχων, με μεγάλο αριθμό εγκρίσεων τις τελευταίες εβδομάδες προ των δημοτικών εκλογών.

Όσο για «Το όλα φταίει το ΠΑΣΟΚ», εσείς είστε πια κοντά 3 χρόνια στην κυβέρνηση κ. Καραμανλή. Δέστε, σε οποιονδήποτε τομέα θέλετε, έχει πάει πίσω η χώρα, έχετε αποτύχει οικτρά. Και γι’ αυτό, δεν φταίει το ΠΑΣΟΚ. Φταίει ο πρωθυπουργός, ο κ. Καραμανλής.

Μιλάτε για την «απογραφή». Εσείς δεν κάνατε την μεγαλύτερη αλχημεία να αλλάξετε από τη μια μέρα στην άλλη τον τρόπο υπολογισμού των αμυντικών δαπανών και τώρα αλλάζετε ξανά τον τρόπο υπολογισμού των αμυντικών δαπανών, με αποτέλεσμα να διασυρθεί η εικόνα της χώρας μας, όχι του ΠΑΣΟΚ, και να μπει σε μια κρίση η οικονομία μας. Αλλά ουσιαστικά, θέλατε να αξιοποιήσετε αυτή τη λογική της «απογραφής», για να στερήσετε εισοδήματα σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη και να δώσετε σε εκείνους που δεν τα έχουν ανάγκη, στους ισχυρότερους.

Εγώ πηγαίνω στα σχολεία. Ξέρετε πόσα λίγα παίρνει ο εκπαιδευτικός; Μπορείτε όμως να προσλάβετε αγροφύλακες και μπορείτε να δίνετε φοροαπαλλαγές στους πιο δυνατούς.

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Έκανα την πρότασή μου. Εμείς θέλουμε μια δίκαιη κοινωνία, που θα επικρατεί ο νόμος του δικαίου. Μια κοινωνία προοδευτική, με αναπτυξιακό προσανατολισμό, εξωστρεφή, αποκεντρωμένη, με υπηρεσίες κοντά στον πολίτη. Θέλουμε μια κοινωνία με πολίτες δυνατούς, θέλουμε και τη νέα γενιά κοντά μας και πάλι.

Αν θέλουμε το διάλογο και αν θέτουμε εμείς το θέμα του δημοψηφίσματος, είναι διότι εμείς έχουμε εμπιστοσύνη στον ελληνικό λαό και πάνω απ’ όλα, εμπιστοσύνη και στην έννοια του δικαιώματός του να αποφασίζει δημοκρατικά και να διαμορφώνει ένα μέλλον μαζί μας.

Γι’ αυτό θα παλέψουμε για το διάλογο. Και θα είμαστε στην επόμενη κυβέρνηση για να δημιουργήσουμε μια ουσιαστική εμβάθυνση της δημοκρατίας και μια μεγάλη αλλαγή στην παιδεία.

Το διακύβευμα στις επόμενες εκλογές θα είναι, εάν θέλει ο ελληνικός λαός ένα άλλο δρόμο για μια δίκαιη κοινωνία.

Νομίζω ξέρετε, η απάντηση θα είναι, ότι ο ελληνικός λαός θα αποφασίσει για μια δίκαιη κοινωνία.

Ευχαριστώ πάρα πολύ.»

papandreou.gr